Wydanie decyzji ostatecznej w sprawie, w której decyzji organu pierwszej instancji w drodze postanowienia nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 239b O.p. nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania zażaleniowego i jego umorzenia na podstawie art. 233 § 1 pkt 3 w związku z art. 208 § 1 i art. 239 powołanej ustawy, jeżeli prowadzona była egzekucja administracyjna zobowiązań podatkowych wynikających z decyzji organu pierwszej instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA (del.) Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej F. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 815/12 w sprawie ze skargi F. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 grudnia 2011 r. nr ... w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz F. Z. kwotę 397 (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Przedmiot skargi kasacyjnej
1.1. F. Z. (dalej: Strona lub Skarżący) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 815/12. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 29 grudnia 2011 r., którym umorzono postępowanie zażaleniowe w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej.
2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przebieg postępowania
2.1. Dyrektor IS ustalił, że: - decyzją z dnia 29 sierpnia 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor UKS) określił Stronie zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r.; - następnie Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (dalej: Naczelnik US) postanowieniem z dnia 17 listopada 2011 r. nadał ww. decyzji nieostatecznej rygor natychmiastowej wykonalności; - od postanowienia tego Strona wniosła zażalenie z dnia 30 listopada 2011 r., domagając się jego uchylenia z powodu braku uprawdopodobnienia, że zobowiązania podatkowe nie zostaną wykonane; - z kolei decyzją z dnia 1 grudnia 2011 r., doręczoną Stronie w dniu 19 grudnia 2011 r., Dyrektor IS utrzymał w mocy decyzję Dyrektora UKS.
2.2. Wobec powyższego Dyrektor IS stwierdził, że zakończenie sprawy podatkowej ww. decyzją ostateczną z dnia 1 grudnia 2011 r. spowodowało, iż postanowienie z dnia 17 listopada 2011 r. utraciło moc prawną. W związku z tym należało umorzyć postępowanie zażaleniowe, co nastąpiło postanowieniem z dnia 29 grudnia 2011 r.
3. Skarga do Sądu pierwszej instancji i odpowiedź na skargę
3.1. Strona zaskarżyła postanowienie Dyrektora IS zarzucając naruszenie art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.; dalej: O.p.). W uzasadnieniu skargi wskazała, że: - w realiach tej sprawy nie wystąpiła bezprzedmiotowość postępowania zażaleniowego, albowiem postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności stanowiło podstawę umożliwiającą wszczęcie postępowania egzekucyjnego i prowadzenie egzekucji zobowiązań podatkowych określonych decyzją nieostateczną Dyrektora UKS; - prowadzenie egzekucji z rachunku bankowego Skarżącego wpływało na przerwanie biegu terminu przedawnienia ww. zobowiązań na podstawie art. 70 § 4 O.p.; - zaniechanie merytorycznego rozpatrzenia zarzutów na postanowienie o nadaniu ww. rygoru mogło skutkować bezzasadnym przedłużeniem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, co przeczy tezie Dyrektora IS o nieistnieniu przedmiotu postępowania zażaleniowego.
3.2. W odpowiedzi na skargę Dyrektor IS wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasową argumentację.
4. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji
4.1. Sąd uznał skargę za niezasadną i zaskarżonym wyrokiem ją oddalił na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.).