Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Protokolant Ilona Makaruk, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. C. s.c. K. U., R. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 111/13 w sprawie ze skargi G. C. s.c. K. U., R. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 4 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010r. 1) oddala skargę kasacyjną 2) zasądza od G. C. s.c. K. U., R. U. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/11

1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 111/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G. s.c. z siedzibą w W. (dalej: skarżąca spółka), na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 4 grudnia 2012 r. nr [...], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 r.

Sąd I instancji, przedstawiając w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stan sprawy wyjaśnił, że decyzją z dnia 3 września 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (dalej: organ I instancji) określił skarżącej spółce zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 r. oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT"), podatek do zapłaty wynikający z wystawionej faktury.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w W. wyjaśnił, że organ I instancji ustalił, że skarżąca spółka w rozliczeniu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 r. naruszyła art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT:

1. przez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z fikcyjnych faktur wystawionych przez firmy: K. Sp. z o.o., E. Sp. z o.o., R. - Co Sp. z o.o., Q. S.p. z o.o. oraz G. Sp. z o.o. - niedokumentujących żadnej dostawy towarów i usług,

2. przez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez R. S.A. i D. Sp. z o.o. z tytułu opłat i rat leasingowych, które nie dokumentowały w rzeczywistości przedmiotu leasingu. Zakup przez R. Polska S.A. i D. Sp. z o.o. przedmiotów leasingu dokumentowały fikcyjne faktury wystawione przez E. Sp. z o.o.

Ponadto ustalono, że skarżąca spółka zaniżyła podatek należny za luty 2010 r. w związku ze sprzedażą towarów i usług, której nie zaewidencjonowano w rejestrze dostaw i deklaracji VAT-7 oraz zawyżyła podatek należny za luty 2010 r. w związku wystawieniem i zewidencjonowaniem w rejestrze dostaw i deklaracji VAT-7 faktury VAT, która została wprowadzona do obrotu prawnego pomimo, że nie dokumentowała rzeczywistej transakcji a także naruszyła art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, przez prowadzenie ksiąg podatkowych w sposób nierzetelny.

Postępowanie kontrolne zakończyło się decyzją z dnia 3 września 2012 r., w której organ I instancji określił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r. oraz podatek do zapłaty wynikający z wystawionej faktury w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji uzasadniając naruszenie przez Skarżącą art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT w związku z odliczeniem przez Skarżącą podatku naliczonego wynikającego z fikcyjnych faktur wystawionych przez firmy K. Sp. z o.o., E. Sp. z o.o., R. Sp. z o.o. oraz G. Sp. z o.o. i Q Sp. z o.o., wskazał, że z wyjaśnień D.P. oraz A.G., złożonych przez nich w charakterze podejrzanych w postępowaniu karnym, wynikało że wymienione wyżej firmy nie dokonały faktycznej sprzedaży towarów i usług na rzecz skarżącej spółki, natomiast R.U. będący wspólnikiem skarżącej spółki wykorzystał faktury sprzedaży, na których figurowały wskazane firmy jako wystawcy, wprowadzając je do obiegu prawnego. Jednocześnie w związku z odliczeniem przez skarżącą spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez G. Sp. z o. o. organ pierwszej instancji stwierdził, że analiza przesłuchań złożonych w charakterze świadka przez B.B. i T.S. oraz wyjaśnień R.U. i zeznań złożonych przez niego w charakterze strony wykazywała sprzeczności, które dowodziły, że wystawione na rzecz skarżącej spółki w grudniu 2010 r. przez B.B., będącego Prezesem Zarządu G. Sp. z o. o., faktury VAT, nie dokumentowały w rzeczywistych transakcji, zaś wymienione na fakturach czynności w zakresie sprzedaży towarów i usług nie zostały dokonane.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej