Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Zbigniew Łoboda, (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D.S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3191/16 w sprawie ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2006 r. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 5 października 2017 r. w sprawie III SA/Wa 3191/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 11 sierpnia 2016 r. w przedmiocie odmowy uchylenia w całości - po wznowieniu postępowania - ostatecznej decyzji tego organu z dnia 21 stycznia 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2006 r.
Sąd pierwszej instancji za organem podatkowym przyjął, że powołane we wniosku przez skarżącą spółkę jako podstawa wznowienia postępowania zakończonego ww. decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. -orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z 22 października 2015 r. w sprawie C-277/14 ([...] przeciwko [...] nie miało wpływu na treść decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za okresy 2006 r., w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm., dalej: "O.p.").
Na powyższy wyrok D. S.A. wniosła skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok ów w całości i wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Skarżąca, wskazując na podstawę określoną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: "p.p.s.a.", w zw. z art. 240 § 1 pkt 11 O.p., poprzez oddalenie skargi i odmowę uchylenia zaskarżonej decyzji w związku z uznaniem, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki wskazane we wniosku skarżącej z 11 stycznia 2016 r. o wznowienie postępowania, podczas gdy wyrok TSUE z 22 października 2015 w sprawie C-277/14 ma tak istotny wpływ na treść wydanej w stosunku do skarżącej ostatecznej decyzji w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku VAT za poszczególne miesiące 2006 r., że wymusza odmienne rozstrzygnięcie sprawy podatkowej od przyjętego w tejże decyzji;
2) art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. w zw. z art. 120 w zw. z art. 121, art. 122 i art. 187 § 1 O.p., poprzez oddalenie skargi i odmowę uchylenia skarżonej decyzji w sytuacji, gdy ostateczna decyzja wymiarowa w podatku VAT za poszczególne miesiące 2006 r. została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz procesowego, w związku z czym Sąd pierwszej instancji wydał skarżony wyrok w oparciu o wadliwie ustalony stan faktyczny, w szczególności uznając, iż skarżąca nie dochowała należytej staranności kupieckiej w kontaktach z zakwestionowanymi w decyzji wymiarowej sześcioma kontrahentami (tj. S. s.c. [...], S. [...], K. [...], C. [...], S. sp. z o.o., PH C. [...]) w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie skarżąca przy dochowaniu należytej staranności nie wiedziała i nie mogła wiedzieć, że uczestniczy w oszustwie podatkowym oraz nie miała na to żadnego wpływu;