Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Artur Mudrecki (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Protokolant Karol Olton po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki Akcyjnej H. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 725/04 w sprawie ze skargi Spółki Akcyjnej H. w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek od towarów i usług za listopad 2000 r. oddala skargę kasacyjną.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 725/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. S.A. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek od towarów i usług za listopad 2000 r.
Jak wynika z treści zaskarżonego wyroku decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie określił skarżącej Spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za listopad 2000 r. Strona nie wniosła odwołania od wskazanej wyżej decyzji, w związku z czym stała się ona ostateczna.
Wnioskiem z dnia 23 lipca 2003 r., uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2003 r., strona wystąpiła do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...]
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...], GIKS utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...], stwierdzając brak podstaw do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie z dnia [...]. Organ stwierdził zaniżenie przez stronę podatku należnego VAT na skutek bezpodstawnego wystawienia w dniu 10 listopada 2000 r. dla G. S.A. faktury korygującej do faktury VAT z dnia 30 grudnia 1999 r., o której mowa powyżej. Zdaniem organu strona skarżąca wystawiła omawianą fakturę korygującą wskazując, że nastąpiła zmiana wartości robót, co nie znalazło potwierdzenia w protokole odbioru robót potwierdzonych przez zamawiającego. W ocenie organu skarbowego dowody przedstawione w sprawie wskazywały, że korekta faktury z dnia 10 listopada 2000 r. zmniejszającej wartość robót budowlanych o ponad 93 % miała na celu obniżenie kwoty za wykonaną usługę do ceny faktycznie zapłaconej przez kontrahenta, który był niewypłacalny i postawiony w stan likwidacji. Ustosunkowując się do zarzutów strony Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wyjaśnił, że prowadząc postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nie naruszył określonej w art. 123 Ordynacji podatkowej zasady czynnego udziału strony poprzez niewyznaczenie stronie terminu określonego w art. 200 Ord podatkowej do wypowiedzenia się w sprawie materiału dowodowego zebranego w sprawie. Podkreślił, że zarówno organ I instancji, jak i organ odwoławczy nie zbierali nowego materiału dowodowego ani nie ustalali nowego stanu faktycznego, dokonali jedynie oceny istniejącej już w obrocie prawnym decyzji administracyjnej. Wyjaśnił, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, prowadzone na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej ma na celu stwierdzenie, czy decyzja w sposób rażący narusza prawo, nie może zaś prowadzić do ponownego rozpoznania zakończonej sprawy w jej całokształcie, zastępując w ten sposób postępowanie odwoławcze.