Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń 2014 r. oraz orzeczenia obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług za okres listopad
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 777/17 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 1 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń 2014 r. oraz orzeczenia obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług za okres listopad-grudzień 2013 r. i styczeń 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/15

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 44 i 52-69 akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 777/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę M. S. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: organ odwoławczy) z dnia 1 czerwca 2017 r. w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń 2014 r. oraz orzeczenia obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług za listopad-grudzień 2013 r. i styczeń 2014 r.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że organ podatkowy w toku kontroli wykrył nieprawidłowości w rozliczeniach skarżącego, w tym przede wszystkim to, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przyjmował on i wystawiał faktury, które nie dokumentowały rzeczywistych czynności w zakresie nabyć i dostaw (krajowych i WDT) napoju energetyzującego. Po przeprowadzonej u skarżącego kontroli skarżący skorygował - zgodnie z ustaleniami kontroli - podatek należny, naliczony i WDT w deklaracjach korygujących VAT-7 za odpowiednie okresy rozliczeniowe. Organ uznał, że z uwagi na wystawienie i wprowadzenie do obrotu prawnego nierzetelnych faktur VAT tytułem rzekomej sprzedaży napoju energetyzującego, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, skarżący jest zobowiązany do zapłaty podatku wynikającego z tych faktur na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.).

1.3. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę skarżącego, uznając zaskarżoną decyzję za zasadną i wydaną zgodnie z przepisami prawa, właściwie zastosowanymi do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego.

Zdaniem sądu ustalenia organów co do niedokonania przez skarżącego zarówno nabycia, jak i dostawy napoju energetyzującego, znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sposób pełny, kompleksowy i wyczerpujący. Wskazując na złożone przez skarżącego deklaracje korygujące sąd zaznaczył, że skarżący niejako przyznał, że zakwestionowanych przez organy transakcji nie było. Sąd zaaprobował stanowisko organu i podzielił argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji. Nadto według sądu w sprawie nie doszło do naruszeń przepisów postępowania, w tym tych gwarantujących prawa strony w postępowaniu dowodowym. Organy dokonały logicznej oceny znaczenia i wartości poszczególnych środków dowodowych i wpływu jednej okoliczności na inne według swojej wiedzy, doświadczenia i wewnętrznego przekonania, by w uzasadnieniu w sposób spójny i przekonujący przedstawić, jakim dowodom dano wiarę, a jakim - i dlaczego - takiej wiary odmówiono. Zdaniem sądu postępowanie organów było zgodne z art. 210 § 1, art. 191, art. 121 § 1, czy art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej: o.p.).

Strona 1/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej