Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Ke 61/12 w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012r., sygn. akt I SA/Ke 61/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę P.Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 listopada 2011 r.
2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania
2.1. Zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 15 lipca 2011r. określającą skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2005 r.
Organ podatkowy ustalił, że skarżący prowadzący firmę Z., której przedmiotem działalności był między innymi handel telefonami komórkowymi, zawyżył kwotę podatku naliczonego do odliczenia poprzez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez firmę D. - M.S. Zdaniem organu, faktury wystawione przez ten podmiot nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, gdyż faktycznym podmiotem od którego skarżący nabywał telefony komórkowe nie była firma wskazana na fakturze zakupu a J.K., szwagier M.S. To J.K. faktycznie prowadził działalność gospodarczą pod firmą D. - M.S.
Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że prawomocnym wyrokiem z dnia 22 czerwca 2011r., I SA/Kr 210/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi M.S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. określające M.S. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług. W wyroku Sąd potwierdził, że skarżący w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej, a działalność ta była prowadzona na inną osobę, tj. J.K.
Organ wyjaśnił, że firma M.S. brała udział w oszustwie karuzelowym w wewnątrzwspólnotowym obrocie telefonami komórkowymi. Osoby stojące za tym procederem wykorzystywały firmy, które powstały tylko po to, aby formalnie dokonywać sprzedaży telefonów, których faktycznie nigdy nie nabyły, przeprowadzały transakcje jedynie fakturami "papierowymi". Faktycznie dostawy telefonów pochodziły od kontrahentów zagranicznych, lecz w dokumentach firmy M.S. tych transakcji czy faktur nie wykazywano.
W ocenie organu, skarżący miał świadomość co do faktu, że transakcje pomiędzy P.Z. a D. - M.S. nie są zgodne z prawem.
W związku z powyższym organ po zastosowaniu treści art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) pozbawił skarżącego prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach.
2.2. Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Zarzucił naruszenie:
- art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT poprzez niewłaściwe zastosowanie i ustalenie, że skarżący zawyżył kwotę podatku naliczonego do odliczenia poprzez odliczenie podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych przez firmę D. - M.S.;
- art. 169 § 1 Kodeksu cywilnego (k.c.) poprzez niezastosowanie w stosunku do transakcji zawartych pomiędzy D. a P.Z., a w konsekwencji przyjęcie, że skarżący nie nabył własności zakupionych telefonów i nie uzyskał prawa do obniżenia podatku należnego;