Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 października 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1214/13 w sprawie ze skargi L. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 19 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z 22 października 2013 r., sygn. akt III SA/GL 1214/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę L. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 19 marca 2013 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług.
2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. decyzjami z 28 listopada 2012 r. określił L. B. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2007 r.
Organ pierwszej instancji stwierdził bowiem, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w rozmiarze nieporównywalnym do wykazanego w prowadzonej dokumentacji księgowej, w związku z czym księgę przychodów i rozchodów za 2007 r. prowadzoną przez podatnika uznał za nierzetelną wskazując, iż:
1) nie zaksięgowano faktur zakupu za kwotę netto 4 156,80 zł (VAT-914,47 zł);
2) w ilości opału przeznaczonego do sprzedaży a faktycznie wykazanego przez podatnika jako sprzedany powstał niedobór w ilości 29,19 ton, tj. ponad 0.5% przychodu wykazanego w księdze;
3) na podstawie średnich cen sprzedaży i średnich cen zakupu średnia marża ze sprzedaży opału wynosiła 13,62 %;
4) wskaźnik udziału kosztów w przychodzie wynosił 101,38 % (wynikał on z porównania kosztu własnego zakupu opału, który w 2007 r. wyniósł 95 361,68 zł oraz przychodu z tytułu handlu opałem za ten okres, który wyniósł 94 061,69 zł); wyliczona na podstawie tych dwóch wielkości marża jest ujemna, co oznaczałoby w praktyce, że podatnik sprzedawał opał poniżej wartości jego zakupu;
5) przyjęcie założenia, że podatnik sprzedawał opał po cenach niższych od kosztów nabycia było sprzeczne z analizą zakupu i sprzedaży na podstawie faktur VAT i paragonów, z której wynikała średnia marża 13,56%.
W oparciu o art. 23 § 1 pkt 2 i art. 23 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) organ pierwszej instancji uznał, że możliwość określenia podstawy opodatkowania w wysokości najbardziej zbliżonej do rzeczywistości, daje metoda porównawcza zewnętrzna, tj.:
1) w handlu opałem - obrót i koszt własny zakupu przyjęte zostały jako średnie z podmiotów porównywanych;
2) w usługach transportowych - przychód wyliczono na podstawie ilości faktycznie zużytego paliwa do świadczonych usług oraz w oparciu o związane z tym, zgromadzone informacje (zużycie paliwa na 100 km, stawka za 1 km usług).
W związku z powyższym organ oszacował wysokość przychodu z działalności gospodarczej w łącznej kwocie 624 206,95 zł, na którą złożyły się:
1) przychód ze sprzedaży opału 478 941,70 zł;
2) przychód ze sprzedaży usług transportowych 145 265,25 zł.
Do wyliczenia obrotu ze sprzedaży w podatku VAT - za poszczególne miesiące od stycznia 2007 r. do grudnia 2007 r. - organ pierwszej instancji wziął pod uwagę procentowy udział wartości sprzedaży netto danego miesiąca w sprzedaży ogółem wynikającej z deklaracji VAT-7.
W odwołaniu od tych decyzji skarżący zarzucił naruszenie:
1) art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez niezapewnienie stronie wglądu we wszystkie zgromadzone materiały, w szczególności materiały porównawcze dotyczące innych przedsiębiorców, które zostały wykorzystane do oszacowania dochodu podatnika;