Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 2004 r. do grudnia 2006 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Monika Kłusek, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Po 799/09 w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 24 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 2004 r. do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/12

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 799/09 oddalający skargę R. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 24 czerwca 2009 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej wydanej w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od maja 2004 r. do grudnia 2006 r.

Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia 27 lipca 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. określił R. C. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 2004 r. do grudnia 2006 r. Następnie Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia 29 października 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Od wyroku organu odwoławczego nie została wniesiona skarga do sądu administracyjnego.

R. C. złożył w dniu 19 grudnia 2008 r. wniosek o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej decyzji ostatecznej powołując się na art. 247 § 1 pkt 2 i 3 i art. 248 § 1 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm. - dalej jako "Ordynacja podatkowa"), zarzucając jej wydanie jej bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa na skutek naruszenia art. 2, art. 7, art. 9 art. 87 i art. 91 Konstytucji RP oraz art. 120, art. 121, art. 122 w zw. z art. 123 art. 127, art. 148 § 2 pkt. 2, art. 187 § 1 i art. 292 Ordynacji podatkowej oraz art. 88 ust. 4 i art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - zwana dalej "ustawą o VAT").

W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, iż w sprawie nie została zachowana zasada dwuinstancyjności, zgodnie z którą organ odwoławczy miał obowiązek ponownie prześledzić i rozpatrzyć sprawę. Zdaniem strony w sprawie zostały naruszone przepisy art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż postępowanie zostało przeprowadzone w sposób jednostronny, ukierunkowany na z góry założony cel, czym naruszono podstawowe standardy państwa demokratycznego, tj. art. 2 Konstytucji RP. Nie zapewniono mu czynnego udziału w postępowaniu, nie wyznaczono mu 7 dniowego terminu do wypowiedzenia w sprawie zebranego materiału, pozbawiając go prawa do obrony. Ponadto zdaniem wnioskodawcy wszczęcie postępowania kontrolnego nie nastąpiło w dniu 26 lutego 2007 r., w trybie art. 284 § 3 i 4 Ordynacji podatkowej, gdyż organ nie dostarczył wezwania zgodnie z art. 281a Ordynacji podatkowej, bowiem M. K., która odebrała wezwanie nie była upoważniona do jego odbioru, co potwierdziła w oświadczeniu z dnia 3 września 2007 r. W tej sytuacji wszczęcie postępowania kontrolnego nastąpiło w dnu 5 marca 2007 r., w którym przedłożono stronie upoważnienie do kontroli. W konsekwencji zasadne powinno być uznanie złożonych przed tą datą deklaracji podatkowych.

Zdaniem podatnika, doszło też do naruszenia art. 88 ust. 4 i art. 113 ustawy o VAT, gdyż w świetle złożonych wyjaśnień i zastrzeżeń do protokołu kontroli niezasadne jest twierdzenie, jakoby w chwili rozpoczęcia działalności podatnikowi nie przysługiwało prawo wyboru zwolnienia i prawo odliczenia podatku naliczonego. Możliwość skorygowania deklaracji w podatku VAT przysługuje podatnikowi niezależnie od wszczęcia postępowania kontrolnego, a art. 86 ust. 15 ustawy o VAT w zw. z art. 81b § 3 Ordynacji podatkowej nie powinny mieć w sprawie zastosowania. W miejsce tych przepisów należy stosować art. 18 ust 1 lit a VI Dyrektywy, z uwagi na zasadę pierwszeństwa przepisów prawa wspólnotowego.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej