Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Bogusław Wolas, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 376/14 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 12 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do sierpnia 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Przedmiot skargi kasacyjnej
1.1. W. K. (dalej: Strona lub Skarżący) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 376/14. Wyrokiem tym Sąd oddalił jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 12 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za poszczególne miesiące od lutego do sierpnia 2005 r.
2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji
2.1. Relacjonując przebieg postępowania przed organami Sąd wskazał, że: - decyzją z dnia 14 grudnia 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. (dalej: Dyrektor UKS) określił Stronie zobowiązania podatkowe w podatku VAT za ww. miesiące; - u podstaw tej decyzji legło ustalenie, że Strona, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą Z., w sposób nieuprawniony odliczyła od podatku należnego podatek naliczony z 12 faktur wystawionych przez J. R. (firma E.); - wystawione przez tego kontrahenta faktury dokumentujące zakup papieru i laminatu oraz usług przygotowywania do druku nie stanowiły potwierdzenia faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych; - ich wystawca w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej, wystawiając jedynie fikcyjne faktury; - podstawę prawną rozstrzygnięcia Dyrektora UKS stanowił art. 86 ust. 1 i ust. 2 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a i pkt 4 lit. a oraz ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 555, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.), a także § 14 ust. 2 pkt 1a i pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.); - decyzją z dnia 12 grudnia 2011 r., Dyrektor IS utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
2.2. Wyrokiem z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 214/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił ww. decyzję Dyrektora IS na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.). W motywach tego wyroku wskazał, że: - z zebranego w aktach sprawy materiału dowodowego nie wynikało w sposób przekonujący, że J. R. nie realizował dostaw papieru i laminatu oraz nie wykonał usługi przygotowywania do druku na rzecz Skarżącego; - konieczne było przeprowadzenie konfrontacji pomiędzy nim a Skarżącym; - organy w toku postępowania nie wyjaśniły w jaki sposób osoby te nawiązały ze sobą współpracę; - w drodze ponownego przesłuchania świadka M. D. należało wyjaśnić dlaczego stwierdziła ona w sposób kategoryczny, że Skarżący przychodził do biura J. R. po puste faktury; - w świetle wyjaśnień Strony, dotychczasowe zeznania tego świadka były niewystarczające i wymagały uzupełnienia; - ewentualnej współpracy Skarżącego z firmą J. R. nie wykluczało jednoznacznie zeznanie W. R.; - organy podatkowe nie wyjaśniły również w sposób przekonujący zastrzeżeń zgłaszanych przez Skarżącego do ustaleń zawartych w protokole badania ksiąg podatkowych oraz dotyczących wysokości ubytków papieru, które jego zdaniem, zostały naliczone tylko z papieru własnego z pominięciem papieru powierzonego, a także rozbieżności pomiędzy papierem zakupionym, a wykazanym w końcowym spisie z natury za 2005 r.; - wyjaśnienia wymagała podniesiona przez Skarżącego okoliczność, że dokonując stosownych wyliczeń na koniec 2005 r. organy nie uwzględniły stanu parku maszynowego drukarni, a także używanego przez niego w działalności gatunku papieru.