Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie zaliczenia kwoty ze zwrotu różnicy podatku na poczet zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia NSA (del.) Grażyna Jarmasz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B.-u. I. D. K. w R. (N.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1223/07 w sprawie ze skargi B.-u. I. D. K. w R. (N.) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 kwietnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie zaliczenia kwoty ze zwrotu różnicy podatku na poczet zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B.-u. I. D. K. w R. (N.) na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/11

Zaskarżonym wyrokiem z 30 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1223/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 23 kwietnia 2007 r. nr ... w przedmiocie zaliczenia kwoty ze zwrotu różnicy podatku na poczet zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że strona złożyła 12 kwietnia 1999 r. w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-7 za luty 1999 r. z wykazanym zwrotem podatku od towarów i usług w wysokości 3.597.276 zł. Następnie 22 listopada 1999 r. skorygowała tę deklarację, wykazując zwrot podatku w wysokości 3.447.003 zł. Decyzją z 18 maja 1999 r. organ przedłużył termin do zwrotu podatku do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego czterokrotnie rozpatrywał sprawę zwrotu podatku za luty 1999 r. w rezultacie postanowieniem z 15 stycznia 2007 r. zaliczył z żądanego zwrotu kwotę 1.935.866 zł na poczet zaległości w podatku VAT za styczeń, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 1999 r., styczeń, luty, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2000 r., od stycznia do listopada 2001 r. i styczeń 2002 r. wraz z odsetkami za zwłokę. 21 maja 2002 r. strona otrzymała tytułem zwrotu VAT 1.511.158,10 zł, a tytułem oprocentowania 1.650.354,80 zł. Skoro wobec strony nie wydano decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w innej wysokości niż wynikająca z deklaracji, organ przyjął zobowiązania wynikające z deklaracji, pomijając te, które wygasły przez zapłatę. Wyjaśnił ponadto, że podstawą zaliczenia z urzędu zwrotu podatku na poczet zaległości wraz z odsetkami za zwłokę był art. 76 § 1 w związku z art. 76b zdanie 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), a podstawą wydania postanowienia w tej kwestii - art. 76 § 2 w związku z art. 76b tej ustawy.

Organ pierwszej instancji przyjął datę 22 listopada 1999 r. (złożenie przez stronę deklaracji korygującej) za dzień zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet zaległości w tym podatku i naliczania odsetek za zwłokę od zwrotu VAT. Natomiast za dzień zaliczenia zwrotu na poczet bieżących zobowiązań w podatku VAT przyjął ostatni dzień terminu płatności zobowiązań w poszczególnych miesiącach. Organ ten stwierdził, że gdy termin płatności zobowiązania nie minął w dniu złożenia deklaracji z wykazaną kwotą podatku VAT do zwrotu, a więc zobowiązanie podatkowe nie przekształciło się w zaległość podatkową, należało zaliczyć kwotę zwrotu na poczet bieżących zobowiązań podatkowych powstałych po 22 listopada 1999 r. bez potrzeby naliczania odsetek.

Organ wyjaśnił, że oprocentowanie zwrotu podatku VAT wynika z art. 21 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej u.p.t.u.), ale w Ordynacji podatkowej brak jest unormowań co do sposobu zaliczenia oprocentowania zwrotu na poczet zobowiązań podatkowych. Należy więc oprocentowanie narosłe od niezwróconego w terminie zwrotu podatku VAT zwrócić stronie bezpośrednio. Zdaniem organu oprocentowanie od zwrotu podatku podlegałoby zaliczeniu na poczet zobowiązań podatkowych jedynie wówczas, gdy należny zwrot nie pokrywałby ciążących na podatniku zobowiązań, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej