1. W sytuacji, gdy - wobec rozwiązania spółki cywilnej po wniesieniu przez nią skargi do sądu administracyjnego - stronami postępowania sądowoadministracyjnego stali się byli wspólnicy tej spółki i postępowanie to toczyło się z ich udziałem, to nie można z tego powodu odrzucić skargi kasacyjnej. Należy przy tym podkreślić, że byli wspólnicy rozwiązanej spółki cywilnej mają interes prawny - z uwagi na ich odpowiedzialność za zaległości podatkowe tej spółki /art. 115 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - w popieraniu skargi wniesionej przez spółkę cywilną przed jej rozwiązaniem.
2. Uprawnienie wynikające z art. 178 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ /prawo do przeglądania akt sprawy/ jest uprawnieniem niezależnym od ustanowionego w art. 200 par. 1 Ordynacji podatkowej /prawa do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego/. Prawo strony do przeglądania akt sprawy przysługuje w każdym stadium postępowania i tylko od strony zależy sposób korzystania z tego prawa, czy czynić to będzie na bieżąco /wielokrotnie/ w trakcie całego postępowania, czy jednorazowo przed wydaniem decyzji, czy też w ogóle nie będzie z niego korzystała.
3. Okoliczność nieuczestniczenia przez stronę lub jej pełnomocnika w przesłuchaniach świadków nie może mieć przesądzającego znaczenia dla konieczności ponownego przesłuchania tych samych świadków - tym razem z udziałem strony /jej pełnomocnika/; wybór skorzystania lub nie z prawa do udziału w przeprowadzeniu dowodu z zeznań świadka, w tym zadawania mu pytań, należy wyłącznie do strony. Miałoby to znaczenie, gdyby wystąpiły nieprawidłowości w zawiadomieniu strony o miejscu i terminie przeprowadzenia tego dowodu lub zaszłyby istotne przeszkody w udziale strony w tej czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edmund Łój, Sędziowie NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Krzysztof Stanik, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Sławomira G, i Andrzeja W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 grudnia 2004 r. sygn. akt I SA/Gd 1168/01 w sprawie ze skargi Spółki Cywilnej "M." Sławomir G, i Andrzej W. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 12 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 1998 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Sławomira G, i Andrzeja W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. solidarnie kwotę 600 zł /słownie: sześćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2004 r., I SA/Gd 1168/01, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - po rozpatrzeniu skargi spółki cywilnej "M." Sławomir G. i Andrzej W. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 12 czerwca 2001 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 1998 r. - uchylił tę decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z 16 marca 2001 r. w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe, a w pozostałym zakresie skargę oddalił.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że organy skarbowe ustaliły, iż spółka dokonała obniżenia podatku należnego na podstawie faktur niepotwierdzonych kopią u wystawcy /par. 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./, a w sprawie nie ma zastosowania wyjątek określony w par. 54 ust. 9 wym. rozporządzenia, tzn. wystawcy faktur nie uwzględnili wykazanej w nich sprzedaży i podatku należnego w deklaracji podatkowej. Organ wskazał, że wystawca faktury Biuro "A." B. S. sama oświadczyła, że nie uwzględniła dokonanej sprzedaży ani w ewidencji, ani w deklaracji VAT-7. Zdaniem Izby Skarbowej, nie można również przyjąć, że pozostali przedsiębiorcy PHU "O." B. Z. i PHU "P." A. P. uwzględnił w deklaracji sprzedaż i należny od niej podatek, gdyż Bernard Z. i Andrzej P. oświadczyli, że nie posiadają kopii zakwestionowanych faktur, faktury nie były przez nich wystawione, a podpisy i pieczątki na fakturach nie należą do nich. Izba podkreśliła, że dowód z przesłuchania strony ma charakter subsydiarny, gdyż można dopuścić go jedynie, gdy po wyczerpaniu środków dowodowych lub przy ich braku pozostaną niewyjaśnione okoliczności o istotnym znaczeniu dla rozstrzygnięcia, co w sprawie nie miało miejsca. Ponadto strona została zawiadomiona o terminie i miejscu przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, przy czym sama zrezygnowała z czynnego udziału w przesłuchaniu A. P. i B. Z., zaś w przesłuchaniu Beaty S. uczestniczył jeden ze wspólników spółki /S. G./. Zdaniem Izby, organ I instancji nie naruszył art. 37 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, gdyż B. S. została przesłuchana na okoliczność wykonywania przez nią usług na rzecz kontrolowanej jednostki, natomiast w myśl ww. ustawy doradca podatkowy nie może być przesłuchiwany w charakterze świadka jedynie co do faktów i informacji, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem zawodu. Izba uznała zarzuty dotyczące protokołu kontroli i czynności zapoznania spółki z ustaleniami kontroli za pozostające bez wpływu na istotę rozstrzygnięcia, bowiem - zgodnie z art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o kontroli skarbowej - inspektor nie ma obowiązku zaznajamiania kontrolowanego z przewidywanym wymiarem podatku już przy sporządzaniu adnotacji o zapoznaniu kontrolowanego z treścią dokumentów i ustaleniami kontroli, natomiast ma obowiązek przedstawić ocenę zgromadzonych dokumentów i przewidywane konsekwencje przeprowadzonej kontroli.