Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu w przedmiocie określenia i zabezpieczenia na majątku przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: od września 2017 r. do lutego 2018 r. oraz od kwietnia 2018 r. do października 2018 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Po 72/21 w sprawie ze skargi O. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 listopada 2020 r., nr [...] w przedmiocie określenia i zabezpieczenia na majątku przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: od września 2017 r. do lutego 2018 r. oraz od kwietnia 2018 r. do października 2018 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od O. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabezpieczenie zobowiązań podatkowych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/5

1. Wyrokiem z 12 maja 2021 r., I SA/Po 72/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę O. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "skarżąca", "strona", "spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 17 listopada 2020 r. w przedmiocie określenia i zabezpieczenia na majątku przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: od września 2017 r. do lutego 2018 r. oraz od kwietnia 2018 r. do października 2018 r.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, spór w rozpoznawanej sprawie skoncentrował się wokół tego, czy w rozpoznawanej sprawie zaistniały przesłanki dokonania zabezpieczenia, o których mowa w art. 33 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej "o.p.").

Oddalając skargę sąd pierwszej instancji uznał, że ograny podatkowe obu instancji ponad wszelką wątpliwość uprawdopodobniły powstanie przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wskazane w decyzji okresy, a materiał dowodowy oraz poczynione na jego podstawie ustalenia pozwalają na przyjęcie istnienia uzasadnionej obawy, iż zobowiązanie podatkowe nie zostanie uiszczone w rozumieniu art. 33 § 1 o.p. (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej: "CBOSA").

3. Od powyższego orzeczenia spółka wniosła skargę kasacyjną żądając jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

I. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 232 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 33 § 1, § 2 pkt 2 i § 4 pkt 2 o.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie przez sąd pierwszej instancji i uznanie, że zaszły przesłanki do wydania decyzji zabezpieczającej, podczas gdy przesłanki te, zdaniem skarżącej, me zostały spełnione, w szczególności nie istnieje uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane;

lI. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 151 p p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 127, art. 122 i art. 187 o.p. polegające na oddaleniu przez sąd pierwszej instancji skargi i w rezultacie utrzymanie w mocy decyzji organu drugiej instancji w sytuacji gdy została ona wydana z rażącym naruszeniem zasad dotyczących prowadzenia postępowania podatkowego, tj. w oparciu o szczątkowy materiał dowodowy, brak jego samodzielnej analizy, w szczególności decyzja organów obu instancji miała znamiona decyzji wymiarowej; naruszenie wskazanych przepisów miało istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ sąd pierwszej instancji uznał, że organy obu instancji prawidłowo zastosowały się do brzmienia przepisów, co przyczyniło się do oddalenia skargi spółki przez sąd pierwszej instancji;

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabezpieczenie zobowiązań podatkowych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej