Naczelny Sąd Administracyjny w składzie niniejszym podziela ponadto pogląd wyrażony w orzecznictwie, że podjęcie przez podatnika działań "naprawczych" (złożenie korekt) w chwili, w której już wystawienie przez niego pustych faktur zostało wykryte i udokumentowane przez organ kontroli skarbowej, nie może być uznane za skuteczne uchylenie się od konsekwencji przewidzianych w art. 108 ust. 1 Uptu, nie jest bowiem działaniem podjętym "w odpowiednim czasie" (por. wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2015 r., I FSK 315/14, podobnie wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2016 r., I FSK 1084/14 www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie można zatem zgodzić się ze skarżącą, że na ocenę samodzielności (a tym samym skuteczności) korekty "pustych faktur" nie ma wpływu impuls jaki do tego doprowadził - kontrola podatkowa u jej kontrahenta. Idąc bowiem tokiem rozumowania skarżącej, świadome wystawianie "pustych faktur" i czerpanie z tego korzyści, nie rodziłoby dla podatnika żadnych ujemnych konsekwencji, gdyż nawet w razie wykrycia nieprawidłowości w toku kontroli u kontrahenta i zakwestionowania mu prawa do odliczenia, podatnik mógłby skorygować podatek z tych faktur odwołując się do wyeliminowania ryzyka uszczupleń wpływów budżetowych.
Wobec uznania, że w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia art. 108 ust. 1 Uptu, a także § 9, § 16 i § 17 Rozporządzenia i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a Uptu niezasadny okazał się również zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 151 i art. 3 § 2 pkt 1 Ppsa.
W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 1 Ppsa orzekł jak w sentencji.