W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie, w opisanych wyżej okolicznościach faktycznych, nie zostały spełnione warunki skutecznego skorygowania pustych faktur wystawionych przez skarżącą. Nie doszło bowiem do wyeliminowania w odpowiednim czasie jakiejkolwiek możliwości ryzyka strat we wpływach podatkowych. Organ podatkowy był więc uprawniony do określenia kwot podatku do zapłaty wykazanych w przedmiotowych fakturach na podstawie art. 108 ust. 1 Uptu.
Na powyższe orzeczenie M. B. sp. z o.o. z/s w B., działająca za pośrednictwem pełnomocnika - doradcy podatkowego, złożyła skargę kasacyjną, w której wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie co do meritum, względnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Jako podstawy kasacyjne skarżąca powołała naruszenie:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 151 w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 Ppsa, poprzez błędnie wykonaną funkcję kontrolną Sądu polegającą na oddaleniu skargi zamiast uchyleniu decyzji ze względu na błędną wykładnię prawa materialnego, a w szczególności art. 108 ust. 1 Uptu;
- art. 108 ust. 1 Uptu w zw. z § 9, § 16 i § 17 Rozporządzenia, ze względu na przyjęcie, że nie narusza zasady neutralności i proporcjonalności wynikającej z Dyrektywy 112 to, iż podatnik, który wystawił puste faktury nie może ich skorygować, mimo wyraźnych wskazówek orzecznictwa TSUE, co do takiej możliwości, a ponadto jest bezwzględnie zobowiązany do zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 Uptu, nawet jeśli upewnił się, ze wyeliminowane zostało ryzyko uszczupleń podatkowych wpływów do budżetu państwa.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona przeciwna, działająca za pośrednictwem pełnomocnika - radcy prawnego, wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
W piśmie procesowym z dnia 25 maja 2016 r., złożonym na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, skarżąca podniosła zarzuty naruszenia:
- art. 108 ust. 1 Uptu w zw. z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP poprzez nałożenie na nią obowiązku zapłaty podatku z wystawionych faktur w okresach od lutego do grudnia 2008 r. w sytuacji, gdy na moment wydania decyzji nie istniało ryzyko uszczuplenia należności podatkowych, a w związku z tym organ podatkowy dopuścił się naruszenia zasady proporcjonalności zagwarantowanej przepisami Konstytucji RP;
- art. 191 w zw. z art. 121 Op poprzez jednostronną i profiskalną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, wyrażającą się w szczególności w pominięciu skutków dokonanych korekt i eliminacji z obrotu nieprawidłowych faktur, a co za tym idzie niewłaściwą interpretację przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 108 ust. 1 Uptu, co naruszyło zasadę pogłębiania zaufania do organów podatkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: