Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (spr.), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Sp. z o. o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 258/14 w sprawie ze skargi M. Sp. z o. o. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 16 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lutego do grudnia 2008r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Sp. z o. o. z siedzibą w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Skarga kasacyjna M. B. sp. z o.o. z/s w B. dotyczy wyroku z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 258/14, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "Ppsa", oddalił skargę M. B. sp. z o.o. z/s w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 16 grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lutego do grudnia 2008 r.
Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że postanowieniem z dnia 23 listopada 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. wszczął względem skarżącej postępowanie kontrolne, w toku którego stwierdził nieprawidłowości w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług za wskazane powyżej okresy. Skarżąca zgodziła się z ustaleniami organu, w następstwie czego złożyła w dniu 14 czerwca 2012 r. stosowne korekty deklaracji VAT-7. Postępowanie kontrolne zakończyło się wynikiem kontroli z dnia 20 czerwca 2012 r.
W dniu 1 lipca 2013 r. skarżąca ponownie złożyła korekty deklaracji rozliczeń w podatku od towarów i usług za okresy od lutego do grudnia 2008 r. Korekta dotyczyła zarówno kwot podatku naliczonego jak i należnego. W załączonych wyjaśnieniach podniosła, że wystawione przez nią faktury na rzecz I. C. sp. z o.o. z/s w S. nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji, co zostało stwierdzone w trakcie przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. postępowania kontrolnego wobec wymienionego kontrahenta. Podmiot ten, zgadzając się z ustaleniami dokonanymi przez organ kontroli skarbowej, na podstawie wystawionych faktur korygujących skorygował do zera wszystkie transakcje, które nie odbyły się w rzeczywistości. Zażądał tego również od skarżącej. W związku z tym skarżąca wystawiła faktury korygujące dotyczące niezrealizowanych transakcji.
Decyzją z dnia 27 września 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. dokonał rozliczenia w podatku od towarów i usług w sposób odmienny aniżeli skarżąca w złożonych korektach. W szczególności organ zakwestionował skarżącej prawo do odliczenia z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz orzekł o obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej "Uptu". Obowiązek ten wynikał z wprowadzenia przez skarżącą do obrotu tzw. "pustych faktur", wystawionych na rzecz firmy I. C., w celu umożliwienia nabywcy odliczenia podatku zawartego w tych fakturach.
Powyższe orzeczenie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w S. Organ odwoławczy podkreślił, że skarżąca i firma I. C. wzajemnie wystawiały sobie "puste faktury", z których odliczały podatek naliczony. Zdaniem organu, w świetle obowiązującego prawa, oznaczało to utratę prawa do odliczenia z wymienionych faktur na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a Uptu oraz obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 tej ustawy. Organ dodał, że w niniejszej sprawie możliwość korekt wystawionych faktur wykluczał fakt, iż nieprawidłowości nie zostały ujawnione przez samego podatnika, lecz w następstwie postępowania kontrolnego przeprowadzonego wobec kontrahenta skarżącej, tj. spółki I. C.. Organ zwrócił również uwagę na skalę całego procederu, który nie dotyczył pojedynczych zakupów. Każda ze stron świadomie wystawiła na rzecz drugiej po 68 faktur mających uprawdopodobnić fikcyjną sprzedaż, do których w 2013 r. wystawione zostały korekty, niwelujące pierwotnie wykazane wartości sprzedaży i podatku od towarów i usług do zera. Łączna kwota podatku należnego z tych dokumentów wykazana przez skarżącą wyniosła 72.659,86 zł, natomiast łączny podatek naliczony odliczony z faktur wystawionych przez I. C. wyniósł 233.080,54 zł. Organ wskazał również na powiązania osobowo-kapitałowe miedzy oboma podmiotami. Dyrektorem Generalnym i pełnomocnikiem zarządu skarżącej i zarazem prezesem spółki I. C. w 2008 r. była ta sama osoba.