Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia WSA (del.) Bożena Dziełak, , po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 646/17 w sprawie ze skargi T.S. na decyzję Naczelnika [...]Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z dnia 17 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną w sprawie podatku od towarów i usług za okresy od marca do grudnia 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T.S. na rzecz Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 18 października 2017 r. w sprawie I SA/Sz 646/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm., dalej: P.p.s.a.) oddalił skargę T.S. (Skarżący) na decyzję Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Szczecinie (dalej: Organ) w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie ostatecznej decyzji w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 2010 r.
2. W skardze kasacyjnej, zaskarżając wyrok w całości, Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania poprzez niezastosowanie:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w związku z art. 133 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm., dalej: O.p.); polegające na oddaleniu skargi z uwagi na uznanie, że Skarżący nie ma interesu prawnego, co miało wpływ na wynik sprawy
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c P.p.s.a. w związku z art. 240 § 1 pkt 4, art. 240 § 1 pkt 5, art. 138 § 3 oraz art. 154 § 1 O.p. polegające na nieuwzględnieniu skargi pomimo tego, że w sprawie wystąpiły naruszenia prawa dające podstawę do wznowienia postępowania podatkowego i miały one istotny wpływ na wynik sprawy
3. Mając na uwadze powyższe zarzuty, Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi wojewódzkiemu do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów postępowania, jak również rozpoznanie sprawy na rozprawie.
4. Organ, w odpowiedzi na skargę kasacyjną, wniósł o jej oddalenie, zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego i rozpoznanie sprawy na rozprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
5. Na wstępie należy odnotować, że sprawa niniejsza została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).
6. Skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw. Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu uwzględniając jedynie nieważność postępowania, której przesłanki wymienione zostały w § 2 tego artykułu. Zaskarżony wyrok nie został wydany w warunkach nieważności, nie było też podstaw prawnych do odrzucenia skargi kasacyjnej ani umorzenia postępowania kasacyjnego, stąd do rozstrzygnięcia pozostawały zarzuty sformułowane w skardze kasacyjnej, które oparte zostały na podstawie kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 2 P.p.s.a.
7. Podkreślenia wymaga, że zaskarżone rozstrzygnięcie w sprawie wydane zostało w trybie postępowania o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją wydaną wobec R. Spółka z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka), określającą temu podmiotowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od marca do grudnia 2010 roku oraz kwotę podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: ustawa o VAT) . Skarżący na etapie składania wniosku o wznowienie postępowania, którego podstawą prawną był art. 240 § 1 pkt 4 O.p. nie działał jako reprezentant Spółki, lecz jako podmiot wywodzący swój interes prawny w uzyskaniu rozstrzygnięcia na podstawie art. 133 § 1 O.p. Skarżący bowiem, jako były członek zarządu Spółki stał się adresatem postępowania wszczętego przeciwko niemu o przeniesienie odpowiedzialności za zaległości podatkowe Spółki.