Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Zbigniew Łoboda, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 września 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 555/16 w sprawie ze skargi K. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 7 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok sądu I instancji
1.1. Wyrokiem z 21 września 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 555/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. K. (dalej skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 7 marca 2016 r. w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.
2. Przedstawiony przez Sąd I instancji przebieg postępowania podatkowego.
2.1. Decyzją z 8 grudnia 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego B. (dalej organ I instancji) określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od lutego do kwietnia, za czerwiec, sierpień, wrzesień, październik i listopad 2010 r.
2.2. Postanowieniem z 8 grudnia 2015 r. organ I instancji, na podstawie art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. dalej Ordynacja podatkowa) nadał rygor natychmiastowej wykonalności powyższej decyzji.
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku (dalej organ II instancji) po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez skarżącego utrzymał w mocy powyższe postanowienie organu I instancji.
W uzasadnieniu przyjął, że prawidłowo organ I instancji na podstawie art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej wydał postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Podkreślił, że upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z końcem 2015 r. dostatecznie uprawdopodobniał obawę niewykonania zobowiązania podatkowego.
Organ I instancji odnosząc się do zarzutu wadliwego doręczenia postanowienia, podkreślił, że było ono prawidłowe. Wskazał, że w postępowaniu podatkowym prowadzonym w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług skarżący przedłożył pełnomocnictwo dla doradcy podatkowego, umocowujące go do działania w imieniu strony we wszystkich sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych skarżącego za poszczególne okresy rozliczeniowe w latach 2010-2013, w tym z tytułu podatku od towarów i usług, m.in. w postępowaniach dotyczących nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzjom nieostatecznym.
3. Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
3.1. W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skardze skarżący zarzucił naruszenie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej oraz art. 218 i art. 145 § 1 i § 2 w związku z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, a także naruszenie art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 217 § 1 i § 2 w związku z art. 210 § 4 i art. 219 Ordynacji podatkowej, przez ich niewłaściwe zastosowanie.
3.2. W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując dotychczasowe stanowisko zaprezentowane w sprawie.
4. Wyrok Sądu I instancji.
4.1. Sąd I instancji oddalając skargę odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów sprowadzających się do zakwestionowania prawidłowości doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej, w pełni zaaprobował i za własne przyjął stanowisko wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 718/13.