Skarga kasacyjna na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 498/17 w sprawie ze skargi Miasta G. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 stycznia 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.742.2016.1.BJ w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/12

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 35 i 37-44 akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 498/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: sąd pierwszej instancji), po rozpoznaniu skargi Miasta G. (dalej: Miasto) na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów (dalej: organ podatkowy) z dnia 25 stycznia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że spór w sprawie dotyczył tego, czy Miasto (jako miasto na prawach powiatu będące gminą wykonującą zadania powiatu) jest podatnikiem VAT z tytułu odpłatnych świadczeń z zakresu szeroko rozumianej pomocy społecznej. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Miasto pytało o swój status jako podatnika VAT z tytułu świadczenia szeregu różnych czynności w tym względzie, zajmując stanowisko, że nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji stwierdził, że stanowisko Miasta jest nieprawidłowe w zakresie uznania za podmiot niebędący podatnikiem z tytułu świadczenia:

- usług opiekuńczych, specjalistycznych usług opiekuńczych,

- pobytu w ośrodku wsparcia - Dziennym Domu Pomocy Społecznej, Ośrodku Interwencji Kryzysowej, Domu dla Samotnych Kobiet i Matek z Dziećmi, mieszkaniach chronionych,

- pobytu i usługi domu pomocy społecznej, usług dla osób z zaburzeniami psychicznymi w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym.

Organ za prawidłowe natomiast uznał stanowisko Miasta w zakresie świadczeń pobytu dziecka w pieczy zastępczej.

1.3. Sąd pierwszej instancji uwzględnił skargę Miasta, stwierdzając, że zaskarżona interpretacja jest sprzeczna z prawem. Zdaniem sądu organ nie rozróżnia przestrzeni władczego działania jednostki samorządu terytorialnego (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej: u.p.t.u.) od sfery, w której jej aktywność nie tyle przybiera formy charakterystyczne dla prawa cywilnego, co stanowi przejaw działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 u.p.t.u.). Sąd podkreślił, że dla oceny skutków podatkowoprawnych działań realizowanych przez gminę jako podmiot publiczny znaczenie ma charakter podejmowanych zadań, nie forma ich realizacji. Samo w sobie korzystanie zatem z instrumentów charakterystycznych dla prawa cywilnego (umowy) nie oznacza wyjścia poza sferę zadań publicznych i władztwa, nieobjętych zakresem podmiotowo-przedmiotowym VAT. Podobnie niekiedy bezspornie władcze zachowanie jednostki samorządu terytorialnego może skutkować opodatkowaniem danej czynności VAT (wówczas, gdyby wykluczenie organu władzy publicznej z grona podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji).

Strona 1/12