Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Ewa Michna, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. Spółka. z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 932/06 w sprawie ze skargi I. Spółka z o.o. w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 20 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. Spółka z o.o. w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
1. Wyrokiem tym (z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 932/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę I. Spółki z o.o. w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 20 października 2006 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia.
2. Stan sprawy przedstawiony w zaskarżonym wyroku:
2.1. Skarżąca Spółka w lipcu 2006 r. zwróciła się o wydanie zaświadczenia o nienaruszeniu w sposób istotny przepisów podatkowych w okresie ostatnich trzech lat, w celu uzyskania przed organami celnymi zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego.
2.2. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z 2 sierpnia 2006 r. odmówił na podstawie art. 306a Ordynacji podatkowej wydania zaświadczenia o treści żądanej przez Spółkę. Organ stwierdził, że Spółka w okresie ostatnich trzech lat naruszyła przepisy podatkowe (art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, art. 38 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 10 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, art. 103 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), gdyż regulowała swoje zobowiązania podatkowe po terminie, w związku z czym uznał, że niewywiązywanie się Spółki z obowiązków określonych tymi przepisami stanowi o istotnym naruszeniu przepisów prawa podatkowego.
2.3. W zażaleniu Spółka podniosła, że wywiązywała się ze swoich obowiązków podatkowych, nie popełniła przestępstwa ani wykroczenia skarbowego. Nie zostało również wszczęte wobec Spółki postępowanie w sprawie przestępstwa skarbowego ani wykroczenia skarbowego. Zdaniem Spółki, nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych i niezłożenie deklaracji VAT-7 za wrzesień 2003 r. w ustawowo określonym terminie, nie stanowi o istotnym naruszeniu przepisów prawa podatkowego.
2.4. Dyrektor Izby Skarbowej w S. utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Wskazał, że pomimo braku definicji "istotnego naruszenia przepisów prawa podatkowego" zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie, za istotne naruszenie przepisów prawa najczęściej uznaje się naruszenie prawa, mające wpływ na wynik sprawy. W ocenie organu odwoławczego, chodzi o taki rodzaj naruszenia prawa, które skutkuje niewywiązywaniem się przez podatnika z obowiązków podatkowych i stwarza duże prawdopodobieństwo niewywiązywania się z tych obowiązków w przyszłości. Przy ocenie prawdopodobieństwa znaczącym argumentem była również częstotliwość niewywiązywania się Spółki z obowiązku podatkowego, jakim jest terminowe regulowanie zobowiązań podatkowych. Przykładowo w podatku dochodowym od osób fizycznych opóźnienia w zapłacie podatku za 2003 r. występowały od lutego do października. Podobnie w regulowaniu zobowiązań w podatku od towarów i usług za 2003 i 2004 r. Organ odwoławczy ponadto podniósł, że prowadzono postępowanie karne skarbowe w 2004 r. przeciwko M. G., prezesowi skarżącej Spółki, o czyn z art. 77 § 2 kks, zakończone postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2004 r. zezwalającym na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. W 2005 r. umorzono postępowanie karne skarbowe w stosunku do Spółki o przestępstwo skarbowe z art. 61 § i kks, a w dniu 11 kwietnia 2006 r. zawieszono postępowanie karne skarbowe o wykroczenia skarbowe z art. 54 § 3 kks. Zatem za nieprawdziwe organ uznał twierdzenie, że Spółka w okresie ostatnich trzech lat wywiązywała się ze swoich obowiązków podatkowych, nie popełniła przestępstwa ani wykroczenia skarbowego przeciwko obowiązkom podatkowym, że nie zostało wszczęte przeciwko Spółce postępowanie w sprawie przestępstwa czy wykroczenia skarbowego.