Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Jan Jaworski, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. spółki z o.o. z siedzibą w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 130/16 w sprawie ze skargi L. spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł.(obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł.) z dnia 26 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od lutego do kwietnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok sądu I instancji.
1. Zaskarżonym wyrokiem z 31 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 130/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę L. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej zwana "skarżącą spółką") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (dalej zwany także "organem odwoławczym") z 26 listopada 2016r. w przedmiocie uchylenia w całości i przekazania do ponownego rozpoznania decyzji organu I instancji w sprawie podatku od towarów i usług za luty - kwiecień 2013 r.
2. Przedstawiony przez sąd I instancji przebieg postępowania podatkowego.
2.1. Sąd I instancji przedstawiając przebieg postępowania podatkowego przyjął, że Naczelnik Urzędu Skarbowego L. (dalej zwany także "organem I instancji"), decyzją z 31 lipca 2015 r. określił skarżącej spółce nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za luty, marzec i kwiecień 2013 r. w kwotach "0" zł oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za kwiecień 2013 r. w kwocie "0" zł.
Powyższa decyzja była następstwem ustalenia, że skarżąca spółka nie nabyła oraz nie wykonała dostaw towarów i usług a także nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Skarżąca spółka, jak ustalono, wykazała zakupy olejów smarowych od "J." sp. z o.o. a następnie ich sprzedaż na rzecz litewskiej firmy UAB S., jednak w rzeczywistości sprzedawcą olejów smarowych była spółka B. "J." a ich ostatecznym nabywcą rosyjska firma M. Ltd. Ustalono także, że firmy UAB S. i L. stanowiły ogniwa w łańcuchu transakcji, przez które miały jedynie przejść dokumenty handlowe a czynności skarżącej spółki ograniczały się wyłącznie do organizacji punktu przeładunkowego w magazynach logistycznych firmy C. w S.
2.2. Na skutek odwołania wniesionego przez skarżącą spółkę Dyrektor Izby Skarbowej w L. zaskarżoną decyzją z 26 listopada z 2015 r. uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia stwierdzając, że konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego w znacznej części.
2.3. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy przyjął, że organ I instancji przedwcześnie ustalił, że skarżąca spółka nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zwrócił uwagę na to, że w trakcie kontroli podatkowej w spółce B. "J." nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości zaś z informacji litewskiej administracji podatkowej wynikało, że doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez UAB S. a należny podatek został zapłacony. Zaznaczył też, że nie kwestionowano faktycznego istnienia towaru, kontrahenci spółki wywiązali się z obowiązków podatkowych i nie udowodniono, aby spółka uczestniczyła w jakimkolwiek przestępczym procederze. Organ odwoławczy wskazał natomiast na konieczność wyjaśnienia, czy faktycznie doszło do wywiezienia spornych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zwrócił uwagę na to, że według zgłoszenia celnego UAB S. olej silnikowy był eksportowany do Rosji z Finlandii. Jednak firma litewska nie przedłożyła dokumentów transportu towarów z Litwy do Finlandii lub elektronicznych zgłoszeń otrzymanych od instytucji eksportowych, które potwierdziłyby transport towarów z terytorium celnego UE.