Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Maja Chodacka (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 447/17 w sprawie ze skargi Gminy K. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 stycznia 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.800.2016.1.JP w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrok Sądu I instancji.
1.1. Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2017r. w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 447/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Gminy K. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 stycznia 2017r. nr 2461-IBPP3.4512.800.2016.1.JP w przedmiocie podatku od towarów i usług uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził zwrot kosztów postępowania. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: orzeczenia.nsa.gov.pl.
1.2. Sąd pierwszej instancji stwierdził w uzasadnieniu wyroku, że istota w sprawie koncentrowała się wokół rozstrzygnięcia, czy wykonywane czynności w zakresie realizacji zadań dotyczących spraw pomocy społecznej, w zakresie: potrzeb bytowych (m.in. zapewnienie wyżywienia), opiekuńczych (udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnacji, niezbędnej pomocy w załatwianiu spraw osobistych) oraz wspomagającym (m.in. udział w terapii zajęciowej, podnoszenie sprawności i aktywizowanie podopiecznych), które Gmina K. realizuje poprzez utworzoną przez siebie jednostkę budżetową - Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (dalej: "MOPS"), gdzie podstawą do przyznania świadczeń z zakresu pomocy społecznej jest decyzja administracyjna, a wysokość opłat z tego tytułu uzależniona jest od sytuacji materialnej/faktycznej mieszkańca a nie od standardu usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też sporne opłaty są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017r. poz. 1221 ze zm., dalej: "ustawa o podatku od towarów i usług"), gdyż Gmina realizuje zadania własne gminy z zakresu spraw pomocy społecznej.
W zaskarżonej interpretacji organ stwierdził, że Gmina świadcząc poprzez MOPS dane czynności na rzecz konkretnej osoby, która to dokonuje opłaty za te czynności w określonej wysokości świadczy na jej rzecz usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a opłaty za te usługi stanowią wynagrodzenie i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W ocenie Sądu pierwszej instancji Gmina w opisanym zdarzeniu przyszłym w odniesieniu do realizacji zadań własnych w zakresie zadań pomocy społecznej nie działa jako przedsiębiorca profesjonalnie prowadzący działalność gospodarczą. Zadania nałożone na Gminę wynikają z przepisów prawa, które określają sposób i zakres ich wykonywania. Gmina nie ma również możliwości odstąpienia od ich realizacji. Podstawą do przyznania świadczeń z zakresu pomocy społecznej jest decyzja administracyjna. Uchwały rady gminy określają warunki przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze. Opłaty te nie są uzależnione od jakości i standardu usług, a od sytuacji materialno - finansowej osoby z niej korzystającej. W konsekwencji nie można przyjąć by opłaty te odzwierciedlały w całości wydatki jakie by były uwzględniane w rachunku ekonomicznym przez przedsiębiorcę, w sytuacji profesjonalnego prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie.