Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA (del.) Grażyna Jarmasz, Protokolant Dorota Pawlicka-Błażejewska, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 235/07 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 31 stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę ... zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi
1.1. Wyrokiem z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 235/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 31 stycznia 2007r., nr [...].
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie
1.2. Decyzją z 11 sierpnia 2006 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił R. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą R., kwoty zobowiązań podatkowych oraz kwoty różnicy podatku do zwrotu i do przeniesienia w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - listopad 2004 r. Podstawą takiej decyzji było zakwestionowanie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z 14 faktur VAT za nabycie oleju napędowego, które miały być wystawione przez Spółkę cywilną - Stacja Paliw F. Ustalono bowiem, że w 14 wystawionych na rzecz R. K. fakturach VAT stwierdzono nieprawdę.
1.3. Od decyzji organu I instancji podatnik złożył odwołanie.
1.4. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 31 stycznia 2007r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej.
Odnosząc się zarzutów odwołania organ wskazał, że w przesłuchaniach pracowników firmy F. oraz pracowników firmy R. K. brał udział pełnomocnik skarżącego. W odniesieniu do zeznań M. O. organ nie kwestionował faktu, że świadek zmienił je w toku postępowania. Podkreślił jednak, że przy ponownym przesłuchaniu tego świadka przyznał on, że jego wcześniejsze zeznania nie były zgodne z prawdą, a zeznawał tak, gdyż obawiał się poniesienia konsekwencji swojego postępowania. Świadek przyznał, że wszystkie kwestionowane faktury będące w dokumentacji firmy R. K. wystawił sam, fałszując między innymi podpisy innych pracowników Stacji F. Faktury te nie dokumentowały faktycznej sprzedaży paliwa. Organ odwoławczy podkreślił, że M. O., za poświadczenie nieprawdy w ten sposób, że wielokrotnie wystawił faktury VAT na sprzedaż przez Stację Paliw F. na rzecz firmy R. K. oleju napędowego, podczas gdy faktycznie takich sprzedaży nie dokonał i podrobił na tych fakturach podpisy właściciela oraz innych pracowników Stacji F., a następnie wydał skarżącemu te faktury w zamian za przyjęcie korzyści majątkowej, został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z 25 kwietnia 2006 r. (sygn. akt III K 4502/05).
Zdaniem organu za wiarygodnością powtórnych zeznań M. O. przemawiały także inne dowody zgromadzone w trakcie kontroli, tj. brak kopii faktur VAT w dokumentacji księgowej Stacji Paliw F., zeznania właściciela i pracowników Stacji F., zeznania kierowców zatrudnionych w firmie R. K.
2. Skarga do Sądu pierwszej instancji
W skardze do WSA podatnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, bądź stwierdzenie jej nieważności, zarzucając jej naruszenie: - art. 19 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), poprzez odebranie podatnikowi prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur dokumentujących nabycie paliwa na Stacji Paliw F.; - art. 120 w zw. z art. 233 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) (dalej: O.p.), poprzez pominięcie faktu, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej nie wykonał zaleceń Dyrektora Izby Skarbowej zawartych w decyzji z 30 listopada 2005r., uchylającej wcześniejszą decyzję organu pierwszej instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpoznania; - art. 200a § 1 pkt 1 O.p., poprzez zaniechanie przeprowadzenia rozprawy w toku postępowania odwoławczego, w sytuacji gdy zachodziła potrzeba wyjaśnienia istotnych okoliczności stanu faktycznego sprawy, przy udziale strony, pracowników strony oraz pracowników Stacji Paliw F. - art. 188 O.p., poprzez nieuwzględnienie żądania strony dotyczącego przeprowadzenia dowodów mających znaczenie dla sprawy; - art. 122, art. 123 O.p., poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym; - art. 187 § 1 O.p., poprzez niedopełnienie obowiązku zebrania materiału dowodowego i wyczerpującego oraz wnikliwego rozpatrzenia całego materiału; - art. 191 O.p., poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonych dowodów, w tym zeznań świadków w osobach pracowników oraz właściciela firmy R. K., firmy F., a także firmy E.; - art. 193 O.p., gdyż w protokole kontroli nie uchylono domniemania płynącego z treści tego przepisu; - art. 199 O.p., poprzez przeprowadzenie dowodu w postaci przesłuchania strony bez odebrania zgody strony na dokonanie takiej czynności; - art. 210 § 1 pkt 6 O.p. poprzez nie zamieszczenie w decyzji uzasadnienia prawnego i faktycznego odnośnie wszystkich poczynionych przez organ ustaleń faktycznych, w szczególności w zakresie uznania, że transakcje zakupu oleju napędowego potwierdzone fakturami są fikcyjne.