Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA (del.) Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Protokolant Dorota Pawlicka-Błażejewska, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 256/07 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 6 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2.700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 256/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 6 lutego 2007r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 roku.
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie
Decyzją z 31 października 2006 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił R. K., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą R. T., kwoty zobowiązań w podatku od towarów i usług za styczeń do listopada 2002r. oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego do przeniesienia na miesiąc następny za grudzień 2002r. Podstawą takiej decyzji było zakwestionowanie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z 83 faktur VAT za nabycie oleju napędowego, które miały być wystawione przez Spółkę cywilną - Stacja Paliw F. Ustalono bowiem, że w tychże wystawionych na rzecz R. K. fakturach VAT stwierdzono nieprawdę.
Od decyzji organu I instancji podatnik złożył odwołanie.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 6 lutego 2007r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej.
Odnosząc się zarzutów odwołania organ wskazał, że w przesłuchaniach pracowników firmy F. oraz pracowników firmy R. K. brał udział pełnomocnik skarżącego. W odniesieniu do zeznań M. O. organ nie kwestionował faktu, że świadek zmienił je w toku postępowania. Podkreślił jednak, że przy ponownym przesłuchaniu tego świadka przyznał on, że jego wcześniejsze zeznania nie były zgodne z prawdą, a zeznawał tak, gdyż obawiał się poniesienia konsekwencji swojego postępowania. Świadek przyznał, że wszystkie kwestionowane faktury będące w dokumentacji firmy R. K. wystawił sam, fałszując między innymi podpisy innych pracowników Stacji F. Faktury te nie dokumentowały faktycznej sprzedaży paliwa. Organ odwoławczy podkreślił, że M. O., za poświadczenie nieprawdy w ten sposób, że wielokrotnie wystawił faktury VAT na sprzedaż przez Stację Paliw F. na rzecz firmy R. K. oleju napędowego, podczas gdy faktycznie takich sprzedaży nie dokonał i podrobił na tych fakturach podpisy właściciela oraz innych pracowników Stacji F., wydał skarżącemu te faktury w zamian za przyjęcie korzyści majątkowej, został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z 25 kwietnia 2006 r. (sygn. akt III K 4502/05).
Zdaniem organu za wiarygodnością powtórnych zeznań M. O. przemawiały także inne dowody zgromadzone w trakcie kontroli, tj. brak kopii faktur VAT w dokumentacji księgowej Stacji Paliw F., zeznania właściciela i pracowników Stacji F., zeznania kierowców zatrudnionych w firmie R. K.
Organ powołał się na przepis art. 19 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) - dalej ustawy p.t.u. - oraz mający zastosowanie w sprawie § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 1999r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245) (dalej rozporządzenie Ministra Finansów z 1999r.), jak też § 48 ust. 4pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) (dalej: rozporządzenie Ministra Finansów z 2002 r.), stwierdzając, że podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej nabycie towarów i usług. W sprawie zaś wykazano, że w rzeczywistości nie było sprzedaży, którą miały dokumentować zakwestionowane faktury VAT.