Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 81/14 w sprawie ze skargi E. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 22 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. Ł. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014r., sygn. akt I SA/Lu 81/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę E. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 22 listopada 2013 r.
2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania
2.1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania Skarżącej, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 23 kwietnia 2013 r. określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2008 r.
Podstawą powyższych decyzji były ustalenia organów poczynione w ramach postępowania kontrolnego oraz podatkowego, które wykazały, że w kontrolowanym okresie Skarżąca prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, nie zarejestrowała się jednak jako podatnik podatku od towarów i usług, nie złożyła również deklaracji VAT - 7 za lipiec 2008 r., nie wpłaciła także należnego zobowiązania podatkowego.
Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynikało, że w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r. Skarżąca dokonała łącznie zakupu 16 nieruchomości gruntowych, jednej zamiany oraz sprzedaży 19 nieruchomości gruntowych. Podatniczka sprzedaży działek dokonywała przynajmniej od 2003 r. i kontynuowała sprzedaż w kolejnych latach. Większość nabytych działek przeznaczonych było pod zabudowę jednorodzinną lub zagrodową, a w stosunku do części nabytych gruntów podejmowała czynności, które nie miały zupełnie związku z prowadzonym gospodarstwem rolnym - wnioski do właściwych organów gmin o zmianę przeznaczenia gruntów, podział działek na większą ilość, wyodrębnienie dróg dojazdowych do nowych działek. Takie działania, w ocenie organu odwoławczego, wyczerpywały znamiona działalności handlowej. Postępowanie przeprowadzone w przedmiotowej sprawie wykazało, że podatniczka w latach 2006-2009 dokonała wielokrotnej sprzedaży gruntów, działając przy tym jak podatnik podatku od towarów i usług.
2.2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT poprzez niewłaściwe zastosowanie, prowadzące do uznania, że podejmowała działania w charakterze podatnika. Ponadto zarzuciła naruszenie przepisów procesowych:- art. 121 § 1 i § 2 O.p. przez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób nie budzący zaufania do organów podatkowych i naruszenie obowiązku udzielenia w postępowaniu podatkowym stronie niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania, zwłaszcza poprzez uznawanie i akceptowanie przez kilka lat zasadności opodatkowania przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości, jako przychodów z odpłatnego zbycia majątku osobistego nie w ramach prowadzenia działalności gospodarczej i podejmowanych w charakterze podatnika podatku od towarów i usług; - art. 122 O.p. przez nie podjęcie przez organy podatkowe w toku postępowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, zwłaszcza w zakresie ustalenia sposobu użytkowania zakupionych i sprzedanych nieruchomości rolnych; - art. 180 § 1 i § 2 O.p., przez nie dopuszczenie jako dowodu wszystkiego co mogło przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie było sprzeczne z prawem; - art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p., przez naruszenie przez organy podatkowe obowiązku zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz przez niedokonanie przez organy podatkowe oceny na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, zwłaszcza w zakresie dokonanej oceny czy strona dokonywała odpłatnego zbycia nieruchomości w wykonaniu działalności gospodarczej i w charakterze podatnika podatku od towarów i usług; - art. 210 § 4 O.p., przez brak pełnego uzasadnienia faktycznego decyzji, zwłaszcza poprzez niezawarcie w nim pełnego wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności.