Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Jan Jaworski, po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. sp. z o. o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 4/15 w sprawie ze skargi L. sp. z o. o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. oraz odsetek za zwłokę i zabezpieczenie wykonania tego zobowiązania na majątku podatnika 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. sp. z o. o. w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 18 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 4/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę L. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 7 listopada 2014 r. w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. oraz odsetek za zwłokę i zabezpieczenia wykonania tego zobowiązania na majątku podatnika.
Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że wobec L. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej: "spółka" lub "skarżąca") wszczęto kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości rozliczania podatku VAT, z uwzględnieniem deklarowanego zwrotu, za okres od 1 do 31 sierpnia 2013 r. W toku kontroli Naczelnik Urzędu Skarbowego określił spółce przybliżoną kwotę zobowiązania w podatku VAT za ten okres i odsetek za zwłokę oraz dokonał zabezpieczenia na majątku spółki. Uzasadniał, że za zabezpieczeniem przemawia charakter stwierdzonych nieprawidłowości (posługiwanie się przez spółkę tzw. "pustymi fakturami"), wysoka kwota przewidywanego podatku, wyzbywanie się przez spółkę majątku, niski kapitał zakładowy spółki oraz znaczne ryzyko finansowe wynikające z analizy wskaźnikowej bilansów.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że w niniejszej sprawie zaistniała sytuacja zbywania przez spółkę majątku, co miało utrudnić (udaremnić) egzekucję. W dniu 7 stycznia 2014 r. spółka sprzedała dwie działki gruntu za łączną kwotę 470.000 zł. Już po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji spółka sprzedała pozostałe posiadane nieruchomości. Kolejną przesłanką uzasadniającą obawę niewykonania zobowiązania stanowił, w ocenie organu, stosunek uszczupleń będących przedmiotem niniejszej decyzji do sytuacji majątkowej spółki. Kwota należności głównej wraz z odsetkami wynosi 638.947 zł, gdy tymczasem cały majątek trwały spółki - wykazany w bilansie za 2013 r. - to środki transportu o wartości 12.220,29 zł. Według organu, także analiza wskaźnikowa bilansu spółki za 2013 r. stawiała pod znakiem zapytania wypłacalność spółki. Przesłanką dla zabezpieczenia było również nierzetelne prowadzenie przez spółkę ksiąg handlowych oraz ujawniony podczas kontroli fakt przyjmowania przez nią do rozliczenia podatku fikcyjnych faktur.
W skardze do Sądu spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego i procesowego, tj.:
- art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej "ustawa o VAT");
- art. 33 § 1, § 2 pkt 2, § 3 i § 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa") oraz art. 155 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j.: Dz.U. z 2002 r., Nr 110, poz. 968 ze zm., dalej "u.p.e.a.");
- art. 120, art. 121 § 1, art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę za niezasadną. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, że w decyzji o zabezpieczeniu organ podatkowy określa jedynie przybliżoną wysokość zobowiązania w podatku VAT, któremu to wymogowi w rozpoznawanej sprawie organy obu instancji sprostały, opierając się na ustaleniach poczynionych w trakcie prowadzonej wobec spółki kontroli podatkowej. Zdaniem Sądu, opisane przez organy okoliczności, uwzględniając wysoki stopień szczegółowości przedstawionych informacji, stanowiły wystarczającą podstawę do przyjęcia, że została uprawdopodobniona przybliżona wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT za okres rozliczeniowy objęty kontrolą. Kwestie związane z wymiarem podatku nie mogły być przedmiotem szczegółowej analizy w postępowaniu dotyczącym zabezpieczenia zobowiązania. Z tego względu, wszystkie zarzuty dotyczące nieustalenia stanu faktycznego w zakresie nabywania przez spółkę towarów, a także dalszej ich odsprzedaży Sąd uznał za bezpodstawne. W konsekwencji, chybione okazały się zarzuty skargi natury procesowej, dotyczące naruszenia art. 120, art. 121 § 1, art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej.