Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki, , po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 1002/17 sprawy ze skargi L. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów postępowania oddala skargę kasacyjną.
1.Wyrokiem z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. I SA/Lu 1002/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę L. K. (dalej jako "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów postępowania.
2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Lublinie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Skarżący zaskarżając ten wyrok w całości. Sformułował także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił na podstawie art. 173 § 1 i 2, art. 174 pkt 1 i 2, art. 175 § 1, art. 176 w związku z art. 185 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2016 r. poz. 718, dalej "p.p.s.a.") naruszenie :
I. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, b, c p.p.s.a., poprzez nie uwzględnienie skargi i pominięcie przez Sąd naruszenia przepisów prawa jakiego dopuściły się w sprawie organy obu instancji polegających na:
1) art. 264 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: "O.p".) stosowanego w niniejszej sprawie na podstawie art. 94 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 poz. 1947; dalej: "ustawa o KAS"), poprzez jego niezastosowanie i tym samym nie uwzględnienie generalnej zasady, że to Skarb Państwa pokrywa koszty postępowania;
2) art. 265 § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 266 § 1 O.p., w zakresie w jakim przepis ten stanowi o tym, że koszty podróży i inne należności związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu to organ podatkowy, na żądanie, zwraca koszty postępowania, poprzez nieuprawnione ograniczenie tego prawa;
3) art. 265 § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 266 § 1 O.p. oraz art. 151 § 1 O.p. w zw. żart. 148 § 2 pkt 1 O.p., poprzez brak zwrotu kosztów związanych z prowadzonym postępowaniem (wezwanej stronie) w związku z nie zastosowaniem tych przepisów i uznaniem, że w przypadku osoby prawnej upoważnienie do przeprowadzenia kontroli może być również dostarczone w każdym innym miejscu w Polsce, aniżeli siedziba podatnika lub siedziba organu;
4) art. 159 § 1 O.p. i art. 151 § 2 O.p. w zw. z art. 126 O.p. oraz w zw. z art. 160 § 1 O.p., poprzez ich niezastosowanie oraz uznanie, że w przypadku wezwania podatnika w celu wszczęcia postępowania nie mają zastosowania powyższe przepisy i w konsekwencji niezasadne przyjęcie możliwości skorzystania z telefonicznego wezwania strony w sprawie nie uzasadnionej jej ważnym interesem;
5) art. 120 O.p. i art. 121 § 1 i 2 O.p., czyli zasady praworządności i zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów tj. art. 264, art. 265 § 1 pkt 2, art. 266 § 1, art. 151 § 1, 148 § 2 pkt. 1, 159 § 1, art. 126, 160 § 1 O.p.;