Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 279/17 w sprawie ze skargi Gminy P. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 listopada 2016 r. nr 0461-ITPP1.4512.715.2016.1.MN w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz Gminy P. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu I instancji.
1.1. Wyrokiem z dnia 18 maja 2017r. w sprawie o sygn. akt I SA/Sz 279/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy P. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 listopada 2016r. nr 0461-ITPP1.4512.715.2016.1.MN w przedmiocie podatku od towarów i usług uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził zwrot kosztów postępowania. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: orzeczenia.nsa.gov.pl.
1.2. Sąd I instancji stwierdził w uzasadnieniu wyroku, że sprawa dotyczy zastosowania do strony skarżącej art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016r. poz. 710 ze zm., dalej: "ustawa o podatku od towarów i usług"), w związku ze świadczeniem przez nią, za pośrednictwem Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z siedzibą w P. (dalej: "MGOPS") usług na podstawie ustawy o pomocy społecznej w postaci: usługi opiekuńczych i specjalistycznych usługi opiekuńczych (na podstawie art. 50 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2016r. poz. 930 ze zm., dalej: "ustawa o pomocy społecznej"); usług świadczonych w ośrodkach wsparcia osobom z zaburzeniami psychicznymi (na podstawie art. 51b ust. 1 ustawy o pomocy społecznej); usług świadczonych osobom z zaburzeniami psychicznymi (na podstawie w rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej w dnia 22 września 2005r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych, Dz.U. z 2005r., Nr 189, poz. 1598 ze zm.).
Zdaniem Sądu pierwszej instancji w analizowanym stanie faktycznym spełnione są przesłanki do uznania, że działalność wnioskodawcy nie ma charakteru działalności podatnika podatku VAT. Jest bowiem wykonywana przez podmiot prawa publicznego - jednostkę samorządu terytorialnego i w celu sprawowania władzy publicznej - realizacji nałożonych przepisami o pomocy społecznej zadań z zakresu pomocy społecznej, która jednak nie ma charakteru działalności gospodarczej, gdyż nie jest nastawiona na osiąganie zysku i nie prowadzi do zakłócenia konkurencji w zakresie usług polegających na świadczeniu usług opieki, czy pomocy osobom chorym, samotnym bądź znajdującym się w zaawansowanym wieku.
Również podnoszona przez organ w zaskarżonej interpretacji okoliczność istnienia skonkretyzowanego beneficjenta świadczenia, który wnosi opłaty na rzecz Gminy z tytułu przyznanego świadczenia pomocy społecznej nie mogła być uznana - zdaniem Sądu pierwszej instancji - za argument potwierdzający pogląd organu przedstawiony w zaskarżonej interpretacji.