Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (spr.), Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 marca 2018 r. sygn. akt I SAB/Łd 10/17 w sprawie ze skargi A. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r. oddala skargę kasacyjną.
Skarga kasacyjna Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 6 marca 2018 r., w sprawie o sygn. akt I SAB/Łd 10/17. W orzeczeniu tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", stwierdził, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. dopuścił się wobec A. G. przewlekłości w prowadzeniu postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r., przy czym przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez ten organ nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto Sąd zobowiązał Naczelnika Urzędu Skarbowego do zakończenia postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług za wskazane wyżej okresy rozliczeniowe w terminie 30 dni od dnia doręczenia organowi akt administracyjnych sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku.
Z przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stanu faktycznego sprawy wynikało, że Skarżący wniósł skargę do WSA w Łodzi na przewlekłe prowadzenie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. postępowania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r., wszczętego postanowieniem z 17 lipca 2013 r., zarzucając:
1. rażącą przewlekłość prowadzenia tego postępowania podatkowego, a przez to obrazę art. 125 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 800, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "Ordynacją podatkową", nakazującego działać organom w sposób wnikliwy i szybki oraz art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej, z którego wynika, że maksymalnym terminem załatwiania spraw w postępowaniu podatkowym jest termin dwóch miesięcy;
2. art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "u.p.t.u.", poprzez naruszenie zasady neutralności podatku od towarów i usług przejawiającą się w działaniu powodującym ponoszenie przez stronę od prawie 3 lat ekonomicznego ciężaru podatku od towarów i usług, wskutek dopuszczenia się przewlekłości prowadzenia postępowania w stopniu rażącym;
3. art. 139 § 1 oraz art. 140 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 120 Ordynacji podatkowej, poprzez wielokrotne przedłużanie terminu załatwienia sprawy o 3 miesiące czyli o termin nieprzewidziany w ustawie, co świadczy o rażącym stopniu przewlekłości; w sumie termin zakończenia sprawy był przedłużany 27 razy;