Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 257/12 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 13 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące grudzień 2006 roku oraz styczeń, lipiec, sierpień i listopad 2007 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.
1.1. Wyrokiem z dnia 23 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 257/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 13 stycznia 2012 r., wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. oraz styczeń, lipiec, sierpień i listopad 2007 r.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją z dnia 13 stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w G. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w S., określające skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za wskazane na wstępie okresy rozliczeniowe.
1.2.1. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że podatnik dokonał 14 transakcji sprzedaży niezabudowanych nieruchomości, w tym gruntów będących współwłasnością w udziałach po ½ części z M. N. D.. Jednocześnie ustalono, że nabycie tych nieruchomości miało miejsce w okresie od lipca 2006 r. do sierpnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej, mając na uwadze treść przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 ust. 6, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 mara 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej również jako "ustawa o VAT") doszedł do wniosku, iż dokonana przez podatnika sprzedaż spornych działek wyczerpuje znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego daje bowiem, według organu, jednoznaczne podstawy do stwierdzenia, że podatnik nie nabył tych nieruchomości gruntowych do majątku osobistego w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Rozmiar dokonanego w kontrolowanym okresie zakupu gruntów, częstotliwość, wielkość działek oraz ich rozmieszczenie geograficzne jednoznacznie przeczą twierdzeniom podatnika w tym względzie. Przy tym, jak zauważył organ, fakt wykonywania czynności jak profesjonalny handlowiec prowadzący działalność gospodarczą potwierdził sam podatnik w odwołaniach od decyzji organu pierwszej instancji, wskazując, że ponosił koszty na rzecz właściwej gminy (opłatę adiacencką) w wysokości 50% przyrostu wartości występując o podział działek oraz kolejne 30% przyrostu wartości od uzyskania warunków zabudowy i ewentualne opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.
1.2.2. Kolejno odnosząc się do zarzutu odwołania dotyczącego przeoczenia przez organ pierwszej instancji, faktu że aktem notarialnym rep. "A" nr [...] z dnia 21 listopada 2007 r. sprzedano m.in. lasy stanowiące 0,35 ha z 0,51 ha ogólnej powierzchni działki organ odwoławczy zauważył, że decyzja o warunkach zabudowy wydana została dla całej nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu o nr 64 położonej w miejscowości S. Działka, na której usytuowany jest las nie stanowiła odrębnej działki lecz jedną całość oraz co równie ważne, że sprzedaż ta wystąpiła jako jedna transakcja. Zatem dostawa całej nieruchomości, jako terenu, dla którego określono warunki zabudowy i który tym samym stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę wbrew twierdzeniom strony podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.