Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 363/12 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 9 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. M. na rzecz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 363/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę B.M. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 9 marca 2012 r.
2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania
2.1. W dniu 22 grudnia 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w B. wpłynął wniosek strony o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 23 lutego 2009 r. określającej skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: listopad i grudzień 2004 r., styczeń i luty 2005 r. oraz za miesiące od czerwca do września 2005 r.
Wniosek uzasadniono spełnieniem przesłanki określonej w przepisie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), (dalej: O.p.). Argumentacja przedstawiona we wniosku wskazywała jako istotę rażącego naruszenia prawa błędną interpretację art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535, ze zm.) (dalej: ustawa o VAT) pozostającą w sprzeczności z konstrukcją podatku VAT.
2.2. Decyzją z dnia 28 stycznia 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. odmówił skarżącemu stwierdzenia nieważności decyzji, a decyzją z dnia 31 marca 2011 r., po rozpatrzeniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoje rozstrzygnięcie.
Organ podniósł, że zaskarżona decyzja została wydana m. in. w oparciu o przepis art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, w którym to przepisie ustawodawca jasno wyraził zasadę, w myśl której obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy o VAT.
Organ stwierdził, że pojęcia "rażącego naruszenia prawa", użytego w art. 247 § 1 pkt 3 O.p. nie można rozumieć, jak tego żąda strona, jako sprzeczność decyzji z zasadami prawa wspólnotowego. Organ powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 kwietnia 2010 r. I FSK 457/09.
2.3. W wyniku wniesionej skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 10 października 2011r., sygn. akt I SA/Bd 334/11, uchylił decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji. Zdaniem Sądu organ dopuścił się naruszenia procedury postępowania, tj. przepisów ustawy Ordynacja podatkowa a w szczególności jej: art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z art. 191, gdyż decyzja nie zawiera ustosunkowania się do zarzutu podnoszonego już na etapie wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, co do sprzeczności art. 88 ust. 4 ustawy o VAT z prawem wspólnotowym. Ponadto organ pominął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2010r., sygn. akt I FSK 449/09, na który powołała się strona skarżąca.