Skarga kasacyjna na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Joanna Tarno, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 22/13 w sprawie ze skargi C. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 września 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od C. S. na rzecz Ministra Finansów kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Interpretacje podatkowe
Podatek od towarów i usług
Uzasadnienie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/7

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 22/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi C. S. na interpretację Ministra Finansów z dnia 18 września 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację w zakresie odpowiedzi na pytanie 1 i 3, określił, że nie może być ona wykonana we wskazanej części oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że wnioskodawca wraz z żoną prowadzi w ramach spółki cywilnej działalność gospodarczą korzystającą ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako "u.p.t.u."). W 2002 r. małżonkowie nabyli działkę niezabudowaną, która nie została zakupiona ze środków firmy, nie znajduje się w ewidencji środków trwałych firmy i nie stanowi jej majątku trwałego. Angażując własne środki małżonkowie zdecydowali o budowie na tym gruncie budynku o funkcjach usługowej i mieszkalnej, zawierając z firmą budowlaną umowę na roboty budowlane w tym zakresie. Strony postanowiły, że zapłata za wykonanie przedmiotu umowy nastąpi przez przeniesienie prawa własności do lokali mieszkalnych oraz proporcjonalnie do powierzchni lokali części gruntu nabytego w 2002 r., na którym zostanie posadowiony budynek usługowo-mieszkalny. Lokal użytkowy z kolei małżonkowie zamierzają wprowadzić aportem do prowadzonej przez siebie spółki cywilnej i wykorzystywać jako przychodnię, w której będą świadczone usługi w zakresie opieki medycznej. W umowie przedwstępnej sprzedaży lokali mieszkalnych zawartej z wykonawcą robót strony dopuściły możliwość zapłaty ceny przez potrącenie wzajemnych należności wynikających z umowy na roboty budowlane. Przedmiotem zapytania skarżącego były kwestie dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie. Strona wyraziła pogląd, że jednorazowa sprzedaż wskazanej części nieruchomości, stanowiącej majątek osobisty małżonków, nie czyni ze skarżącego podatnika podatku VAT. Stanowisko to zostało przez organ uznane za nieprawidłowe.

1.3. Odwołując się do art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., jak i do art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. WE L nr 145, poz. 1 ze zm., dalej jako "VI Dyrektywa") oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L nr 347 poz. 1 ze zm., dalej jako "Dyrektywa 112") Sąd pierwszej instancji podkreślił, że warunkiem niezbędnym do uznania podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że w związku z zamierzaną sprzedażą nieruchomości prowadzi on działalność gospodarczą. Podzielając poglądy wyrażone w rozważających tę kwestię wyrokach NSA (z 29 października 2007 r., I FPS 3/07; z 28 maja 2008 r., I FSK 692/07; z 7 października 2011 r., I FSK 1289/10), a także orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (wyrok z 15 września 2011 r., C-180/10 i C-181/10) Sąd pierwszej instancji zauważył, że będące podstawą faktyczną interpretacji okoliczności nie wskazują na komercyjny charakter podjętej przez wnioskodawcę inwestycji. Sąd nie zgodził się też z organem, że działania wnioskodawcy zmierzające do sprzedaży lokali mieszkalnych już na etapie podjęcia decyzji o inwestycji budowlanej wypełniały definicję działalności gospodarczej. Sąd podkreślił, że organ nie wyjaśnia, o jakie działania skarżącego chodzi, nie wykazuje też, by miały one charakter ciągły i zorganizowany. Według Sąd w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie nie będzie przejawem działalności gospodarczej, brak jest też okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W ocenie Sądu dokonana przez organ interpretacja art. 15 u.p.t.u. prowadzić musiałaby do uznania, że w przypadku osoby fizycznej uzyskującej dochody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej każde nabycie składnika majątku należałoby przyjąć za aktywność w sferze prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a taka interpretacja jest niedopuszczalna w świetle treści art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Interpretacje podatkowe
Podatek od towarów i usług
Uzasadnienie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów