Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Roman Wiatrowski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 223/11 w sprawie ze skargi I.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 22 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja, lipiec i od września do listopada 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I.P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 5400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 223/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę I.P. (dalej: "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 22 listopada 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: od stycznia do maja, lipiec i od września do listopada 2006 r.
2. Zaskarżone rozstrzygniecie zapadało w następującym stanie faktycznym przyjętym przez Sąd I instancji. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. decyzją z dnia 23 sierpnia 2010 r. określił skarżącej, prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. "V." zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.
Organ pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącą w 2006 r. był obrót złomem kolorowym i stalowym oraz świadczenie usług transportowych. W trakcie postępowania kontrolnego ustalono, że strona nie dokonała w rzeczywistości zakupu złomu od czterech firm, które wystawiły faktury o łącznej wartości netto 7.441.028,00 zł (VAT 1.637.026,16 zł). Tym samym strona bezpodstawnie dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w kwocie 1.637.026,16 zł. Nie zakwestionowano natomiast transakcji sprzedaży o wartości netto 12.456.418,69 zł (VAT 2.740.412,11 zł).
Jak ustalił organ podatkowy, strona zawyżyła w 2006 r. podatek naliczony o podatek wynikający z faktury nr 14... z dnia 14 czerwca 2006 r., wystawionej przez Zakład Handlowo - Usługowy B.W., opiewającej na kwotę netto 20.506,00 zł i VAT 4.511,32 zł, która nie odzwierciedlała rzeczywistej transakcji sprzedaży złomu stalowego.
Po drugie, strona zawyżyła podatek naliczony wynikający ze 152 faktur wystawionych w okresie od stycznia do grudnia 2006 r. przez Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe "R." z M. na łączną kwotę 4.368.209,50 zł netto i VAT 961.006,09 zł, nie dokumentujących faktycznie dokonanych transakcji sprzedaży złomu stalowego i kolorowego.
Organ pierwszej instancji stwierdził też, że strona zawyżyła podatek naliczony wynikający z 99 faktur wystawionych w okresie od stycznia do listopada 2006 r. (z wyjątkiem września 2006 r.) przez Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe "A." A.B. z J. na łączną kwotę 2.664.171,50 zł netto i VAT 586.117,73 zł, nie dokumentujących faktycznie dokonanych transakcji sprzedaży złomu stalowego i kolorowego. Jak ustalono kontrahentami A.B., wystawiającymi na jej rzecz faktury sprzedaży złomu kolorowego i stalowego były firmy "S." K.J. z J. oraz "E. - Z." Z. S. z L.. Łączna wartość transakcji według wystawionych przez te podmioty faktur sprzedaży wyniosła 2.641.766,98 zł netto i VAT 581.187,80 zł. Według ustaleń organu podatkowego Z. S. od marca 2006 r. nie dysponował placem i pomieszczeniami, w których mógłby prowadzić działalność gospodarczą. Brak było również innych oznak prowadzenia działalności gospodarczej przez Z. S. Natomiast K. J., przesłuchany w dniu 14 października 2008 r. w charakterze świadka zeznał, że wprawdzie przedmiotem jego działalności gospodarczej miał być skup i sprzedaż złomu, to jednak w praktyce "zajmował się wyłudzeniem podatku VAT". Faktury sprzedaży wystawione przez firmę świadka na rzecz P.H.U. "A." przywozili mu do podpisu D.R. i P.P. W zamian za wystawianie faktur VAT otrzymywał 1/3 z 10 % kwoty VAT z każdej wystawionej faktury. W ślad za fakturami nie następowała faktyczna sprzedaż. Organ podatkowy wskazał również, że funkcjonariusze Policji w pomieszczeniach mieszkalnych i gospodarczych należących do A.B. zabezpieczyli zeszyt, w którym wyszczególnione były kwoty wynikające z faktur wystawionych przez A. B. w okresie od stycznia do maja 2006 r., kwoty oznaczone jako ½ VAT oraz kwoty opisane jako "G. dał" lub "G. dał". Zabezpieczono także dokumenty, opisane jako faktury VAT zakupu - dowody dostawcy, wystawione w okresie od kwietnia do października 2006 r. przez firmę skarżącej dla jej firmy. Przesłuchana w charakterze świadka A. B. wyjaśniła, że faktury wystawiała na podstawie informacji przekazywanych jej przez męża Ar.B. i jej zdaniem faktury dokumentują faktycznie dokonane transakcje. Oceniając zebrany materiał dowodowy organ podatkowy przyjął, że wystawione przez A. B. faktury służyły stronie do bezpodstawnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.