Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia del. WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy - Miasta S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 461/13 w sprawie ze skargi Gminy - Miasta S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 29 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy - Miasta S. na rzecz Ministra Finansów kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organem.
1.1. Wyrokiem z 8 października 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 461/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Gminy Miasta S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 29 stycznia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że we wniosku o wydanie tej interpretacji Gmina wskazała, iż jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W okresie od grudnia 2006 r. do grudnia 2011 r. po jej stronie występowały zakupy, które były związane zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i zwolnioną. Z uwagi na fakt, że większa część tych zakupów nie dawała się przyporządkować do poszczególnych rodzajów sprzedaży, Gmina miała prawo do odliczeń częściowych. Odliczenia te powinny być dokonywane przy zastosowaniu proporcji sprzedaży. Gmina powzięła wątpliwość, czy przy obliczaniu proporcji sprzedaży powinna uwzględniać sprzedaż nieruchomości w latach 2007-2011. Gmina zaznaczyła, że były to zarówno sprzedaże gruntów zabudowanych, jak i niezabudowanych oraz ustanowienie prawa wieczystego użytkowania. Transakcje te były zarówno opodatkowane, jak i zwolnione od podatku. Obrót ze sprzedaży nieruchomości jest w każdym roku pozycją dość znaczącą, z uwagi na dużą wartość nieruchomości. W latach 2007-2011 przy czynnościach związanych bezpośrednio ze sprzedażą nieruchomości pracowało "paru pracowników" spośród kilkuset zatrudnionych w urzędzie miasta, np. w 2007 r. przy czynnościach tych pracowało 2,49% ogółu pracowników, zaś w pozostałych latach proporcja ta wyniosła od 2% do 3%. Gmina szacuje, że w latach 2007-2011 co najwyżej kilka procent powierzchni budynków zajętych na jej potrzeby była wykorzystywana dla celów sprzedaży nieruchomości. Dla potrzeb części wydziału zajmującego się sprzedażą nieruchomości wykorzystywane były co najwyżej dwa pokoje z kilkudziesięciu znajdujących się w urzędzie. Było to również co najwyżej kilka procent powierzchni.
W związku z tym Gmina zapytała czy powinna przy wyliczaniu proporcji sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 ze zm., dalej jako: "u.p.t.u."), brać pod uwagę wartość sprzedaży nieruchomości (gruntów, budynków, prawa wieczystego użytkowania), zarówno opodatkowanej, jak i zwolnionej od podatku.
Jej zdaniem przy wyliczaniu proporcji sprzedaży służącej do odliczeń częściowych, nie powinna brać pod uwagę obrotów ze sprzedaży nieruchomości (gruntów, budynków, prawa wieczystego użytkowania). Uzasadniając swoje stanowisko odwołała się do treści art. 90 ust. 5 u.p.t.u. i wskazała, że obrót z tytułu sprzedaży nieruchomości nie powinien być wliczany do obrotu w przypadkach, gdy nieruchomości są zaliczane do środków trwałych podatnika. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie, gdyż posiadane przez nią grunty i nieruchomości zabudowane, które nie zostały nabyte w celach handlowych są w istocie u niej środkami trwałymi (choćby nawet nie były ujawnione w ewidencji środków trwałych, względnie nawet jeśli takiej ewidencji nie prowadzi).