Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Zbigniew Łoboda, po rozpoznaniu w dniu 21 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 1637/17 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2012 r. oraz miesiące od kwietnia do grudnia 2012 r. oddala skargę kasacyjną.
1. Skarga kasacyjna M. D. (skarżący) złożona została od wyroku z 29 stycznia 2018 r., w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a) oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 roku. Zasadniczym spornym ustaleniem organów zaakceptowanym przez Sąd pierwszej instancji było zakwestionowanie u skarżącego prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT, na których jako wystawca figurował podmiot O. [...] Sp. z o. o. (dalej: Kontrahent), a przedmiotem była dostawa materiałów budowlanych. Podstawą materialnoprawną kwestionowanej decyzji stanowił art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT).
2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżący wniósł o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, a także oświadczył, że zrzeka się rozprawy.
3. Jako podstawy kasacyjne skarżący powołał naruszenie przepisów:
I. postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1 oraz 122 § 1 w zw. z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: O.p.),
- art. 151 P.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1 oraz art. 122 § 1 O.p. w zw. z art. 187 § 1 O.p., przez oddalenie skargi i nieuchylenie zaskarżonego wyroku w całości, pomimo że decyzja została wydana z naruszeniem art. 121 § 1 O.p. i art. 122 § 1 O.p. w zw. z art. 187 § 1 O.p.,
II. prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT i niezastosowanie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
5. Skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, uwzględniając z urzędu jedynie nieważność postępowania, której przypadki określone zostały w § 2 tego artykułu. Wyrok nie został wydany w warunkach nieważności, stąd do rozpoznania pozostały zarzuty skargi kasacyjnej, które oparte zostały na obu podstawach kasacyjnych przewidzianych w art. 174 P.p.s.a.
6. Spór w sprawie na etapie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym koncentrował się na ustaleniach faktycznych, czego wyrazem jest także sposób sformułowania zarzutów naruszenia prawa materialnego - jako ich nieprawidłowe zastosowanie (art. 88 ust 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT) bądź brak zastosowania (art. 86 ust 1 ustawy o VAT). Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku zaakceptował ustalenia organów obu instancji, że podmiot, który figuruje na zakwestionowanych fakturach jako ich wystawca, nie dostarczył opisanych w nich towarów na rzecz skarżącego, nie wystawiał w rzeczywistości spornych faktur i w ogóle nie był rzeczywistym kontrahentem skarżącego. Sąd zaaprobował ustalenia, że sporne faktury niepotwierdzające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, do obrotu prawnego wprowadził M. G., który użył do tego celu danych rejestracyjnych Kontrahenta, bez jego wiedzy i zgody. Uzasadnieniem takiego wniosku były zeznania samego M. G., który potwierdził, przesłuchany jako strona w toku prowadzonego wobec niego postępowania kontrolnego, że od grudnia 2011 r., używając danych Kontrahenta wystawiał "puste faktury" dokumentujące sprzedaż artykułów budowlanych, w tym dla firmy skarżącego.