Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 893/11 w sprawie ze skargi P. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 31 października 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2007 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od P. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 16.407 (słownie: szesnaście tysięcy czterysta siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr.1 - wyrok
1. Zaskarżonym wyrokiem z 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 893/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie ze skargi P. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 31 października 2011 r. Nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2007 r. do grudnia 2007 r. uchylił zaskarżoną decyzję, zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego i stwierdził, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.
2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z 29 marca 2011 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2007 r. Organ ten ustalił, że podatnik obniżał podatek należny o podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup oleju napędowego od firmy A. K., jednak - mimo że podatnik dysponował tym paliwem - to jego dostawcą nie była firma A. K. wskazana na spornych fakturach. Postępowanie kontrolne przeprowadzone w firmie A. K. wykazało, że w badanym okresie skarżący wystawiał faktury, które nie dokumentowały faktycznej sprzedaży paliwa, bowiem jego rzekomi dostawcy nie dokonywali sprzedaży paliwa. Materiał dowodowy zebrany w tym postępowaniu włączono do akt niniejszej sprawy.
Po rozpatrzeniu odwołania podatnika Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 31 października 2011 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy uznał, że skarżący nabywał olej napędowy od osoby, która zaproponowała sprzedaż paliwa w okolicznościach i na warunkach wzbudzających uzasadnione podejrzenie co do legalności takich transakcji. Gdyby podatnik zachował należytą staranność, powinien wiedzieć, że towar pochodzi z nieujawnionego źródła. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że podatnik nie był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez A. K., ponieważ był on jedynie dostawcą dokumentów dla firm w celu uwiarygodnienia nabycia paliw nielegalnego pochodzenia.
3. W skardze na decyzję ostateczną skarżący zarzucił naruszenie m.in. art. 193 § 1, art. 191, art. 187, art. 180 § 1, art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).
4. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie. Organ ten przesłał do WSA prawomocny wyrok skazujący Sądu Rejonowego w K. z 27 września 2011 r., sygn. akt ... w sprawie A. K.
5. Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę, bowiem uznał, że zasadny był zarzut naruszenia przepisów proceduralnych w zakresie przeprowadzonego postępowania dowodowego - art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem tego Sądu organy naruszyły zasadę prawdy obiektywnej. Ustalony stan faktyczny budzi bowiem wątpliwości, a uzasadnienie decyzji wskazuje, że organy obu instancji nie dokonały oceny całego materiału dowodowego, niektóre dowody zostały całkowicie pominięte. W decyzji wskazano, że w toku postępowania przeprowadzono liczne dowody, m.in. przesłuchano stronę oraz świadków, jednakże te dowody nie zostały poddane ocenie. Jest to zaś o tyle istotne, że zarówno strona, jak i świadkowie potwierdzili, że A. K. dokonywał sprzedaży paliwa na rzecz skarżącego. Organ może co prawda odmówić dowodowi wiarygodności i uzasadnić to, ale nie może dowodu pominąć.