Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 304/16 w sprawie ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2015 r., nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz S. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 5143 (słownie: pięć tysięcy sto czterdzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 304/16 oddalił skargę S.sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca" lub "Spółka") na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2015 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za listopad 2013 r.
Z uzasadnienia powyższego wyroku wynikało, że organ podatkowy postanowieniem z 30 czerwca 2015 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości kwoty podatku od towarów i usług z tytułu wystawienia faktur, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "ustawa o VAT") za listopad 2013 r.
W ramach kontroli ustalono, że Spółka w rozliczeniu za listopad 2013 r. zawyżyła podatek naliczony poprzez dwukrotne ujęcie w ewidencji zakupu i rozliczenie w deklaracji VAT-7 faktury z 13 sierpnia 2013 r.
Po zakończonej kontroli podatkowej Spółka 11 marca 2015 r. złożyła korektę deklaracji VAT-7 za wskazany okres rozliczeniowy, która uwzględniała dokonane w protokole kontroli rozliczenie. Jednocześnie w ramach ww. kontroli podatkowej ustalono, że Spółka w listopadzie 2013 r. wystawiała faktury VAT sprzedaży na rzecz spółki P. sp. z o.o. z siedzibą w W., które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz nie zostały ujęte w ewidencji sprzedaży i rozliczone w deklaracji podatkowej VAT-7 za wskazany okres rozliczeniowy.
Do ww. faktur w dniu 9 marca 2015 r. zostały wystawione faktury korygujące wartość netto i podatek VAT z poszczególnych kwot za 0,00 zł.
Faktury pierwotne zostały wystawione w listopadzie 2013 r. przez M.J. jako osobę upoważnioną do ich wystawiania w imieniu Spółki na podstawie umowy z 1 lipca 2013 r. o świadczenie usług księgowych.
Podczas przesłuchania z 16 lutego 2015 r. M.J. zeznała, że jest właścicielem spółek T. sp. z o.o. oraz P. sp. z o.o., a od 2010 r. prowadziła księgowość m.in. firmy Skarżącej. Z zeznań wynika również, że bez wiedzy Spółki wystawiła w listopadzie 2013 r. cztery faktury VAT na rzecz P. sp. z o.o., które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, jak zeznała, w celu zniwelowania podatku należnego w firmie P.. Poza umocowaniem do wystawiania faktur VAT ww. osoba miała również dostęp do lokalu Spółki, do dokumentów księgowych i pieczątki firmowej. Dodatkowo w piśmie z 28 stycznia 2015 r. M.J. przyznała się do winy potwierdzając jednocześnie, że mając dostęp do pieczątek firmowych bez wiedzy i zgody właścicieli Spółki wystawiła faktury na transakcje pokrywające przychody firmy P..
W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w W., decyzją z 2 września 2015 r., określił Skarżącej wartość podatku od towarów i usług z tytułu wystawienia faktur, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającego wpłacie na rachunek organu I instancji za listopad 2013 r.