Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (spr.), Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Go 323/17 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 8 czerwca 2017 r. nr [...] UNP: [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec, wrzesień i październik 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 8 czerwca 2017 r. nr [...] UNP: [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia 19 stycznia 2017 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze na rzecz J. B. kwotę 4752 (cztery tysiące siedemset pięćdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 18 października 2017 r., sygn. akt I SA/Go 323/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę J. B. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z 8 czerwca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec, wrzesień i październik 2014 r. (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przebieg postępowania podatkowego.
2.1. Decyzją z 19 stycznia 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. (dalej organ pierwszej instancji) określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za czerwiec, wrzesień i październik 2014 r.
2.2. Z przyjętych za podstawę wydanej decyzji ustaleń faktycznych wynikało, że skarżący nie opodatkował w 2014 r. podatkiem od towarów i usług dostawy niezabudowanych działek budowlanych położonych w L. wraz z udziałem w drodze wewnętrznej.
2.3. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze (dalej organ drugiej instancji, organ odwoławczy) decyzją z 8 czerwca 2017 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że zgromadzony materiał dowodowy uprawniał organ pierwszej instancji do przyjęcia, że dokonana przez skarżącego w 2014 r. sprzedaż niezabudowanych działek wraz z udziałem w drodze wewnętrznej stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej ustawa o VAT), polegającą na odpłatnej dostawie działek niezabudowanych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy stanowiły tereny zabudowy mieszkaniowej (MN), zaś skarżący działał jako handlowiec, podejmując aktywne działania zmierzające do sprzedaży gruntów.
W związku z powyższym organ wskazał następujące okoliczności stanu faktycznego:
2.3.1. Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z 18 grudnia 2008 r., Repertorium A Nr [...], skarżący nabył gospodarstwo rolne z zabudowaniami położone w L., w gminie D., składające się z działek numer: [...], [...], [...] o łącznej powierzchni 4,60 ha. Z treści ww. aktu wynikało, że skarżący zamieszkiwał w L. numer [...]. Działka numer [...] zabudowana była wolno stojącym budynkiem mieszkalnym numer [...] oraz stodołą połączona z oborą. Działki numer [...] i [...] były niezabudowane i stanowiły nieruchomości rolne: grunty orne, nieużytki pastwiska trwałe oraz łąki trwałe oznaczone symbolami: RV, RVI, N, PSIV, ŁIV, ŁV. Z § 2 ww. aktu notarialnego wynika, że przedłożono i okazano zaświadczenie Urzędu Miasta i Gminy w D. z 7 maja 2007 r., nr [...] stwierdzające, że działka numer [...] jest niezabudowana i nie jest aktualnie objęta planem zagospodarowania przestrzennego gminy. Cena łącznie wyniosła 140.000,00 zł, przy czym kwota 24.400,00 zł miała zostać zapłacona sprzedającym przez nabywcę gotówką ze środków własnych, zaś reszta w kwocie 115.600,00 zł gotówką z kredytu udzielonego na ten cel. Wydanie przedmiotu umowy w posiadanie nabywcy miało nastąpić w terminie do 18 stycznia 2009 r. Skarżący jako nabywca oświadczył, że nabyte tym aktem notarialnym nieruchomości nie będą stanowiły jego gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.