Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2002 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA (del.) Grażyna Jarmasz, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Biura Handlowego "A." sp. z o. o. w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Go 1577/06 w sprawie ze skargi Biura Handlowego "A." sp. z o. o. w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 6 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2002 r. oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od spadków i darowizn
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Go 1577/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę Biura Handlowego "A." Spółki z o. o. w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 6 października 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2002 r.

Wymienioną decyzją została utrzymana w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 31 marca 2006 r. określająca Spółce zobowiązanie podatkowe w wysokości 41.443 zł oraz ustalająca dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 4.000 zł.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie organy podatkowe zakwestionowały odliczenie podatku naliczonego, uznawszy, że faktury zawierające ten podatek dotyczyły usług, które nie zostały wykonane. Strona skarżąca z takim twierdzeniem organów podatkowych nie zgodziła się, podnosząc, że posiadane przez nią faktury odzwierciedlają rzeczywiście wykonane na jej rzecz usługi przez Przedsiębiorstwo Handlowe P. Spółka z o.o. w N.

Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zm.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie przy nabyciu towarów i usług, czyli istotą jest rzeczywiste wystąpienie czynności przewidzianej w art. 2 tej ustawy. Natomiast wystawianie faktur jest koniecznym, ale technicznym, wymogiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego, co wynika z przyjętego systemu opartego na tzw. metodzie fakturowej.

Jak wskazał Sąd, spór pomiędzy skarżącą Spółką a organami podatkowymi dotyczył właśnie takiej sytuacji, w której podatnik posiadał faktury, na podstawie których dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, zawartego w tych fakturach, jednak nie wykazał, aby w rzeczywistości wykonano na jego rzecz zakwestionowane przez organy podatkowe usługi.

Pierwszy postawiony w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarzut dotyczył błędnego, zdaniem Spółki, stanowiska organów podatkowych dotyczącego niewykazania związku wydatków na najem pracowników od firmy P. z osiągniętymi przychodami. Skarżąca Spółka zawarła z P. w dniu 31 lipca 2000 r. porozumienie w zakresie wypożyczania pracowników w ramach elastycznego gospodarowania zasobami pracy. Przeprowadzone postępowanie wykazało, że skarżąca, oprócz wymienionego porozumienia i faktur VAT, nie posiada żadnych dowodów wskazujących na wykonanie tego porozumienia. Z treści porozumienia wynikało, że ilość i kwalifikacje wypożyczonych pracowników strony będą każdorazowo uzgadniały przed rozpoczęciem miesiąca kalendarzowego, w którym zaistnieje wypożyczenie. Przewidziano także, że rozliczenie ilości godzin przepracowanych w ramach tego porozumienia przez pracowników P. będzie następować w okresach miesięcznych (§ 3, § 4.1. porozumienia). Jak wskazał Sąd, posiadane przez skarżącą spółkę faktury VAT wystawiane za wykonanie usług nie pozwalają na ustalenie wykonywanych czynności, ilości godzin oraz osób, które je wykonywały. Nie ma także żadnych dokumentów, rozliczających ilość przepracowanych godzin. "Wykazy pracowników", stanowiące w wielu wypadkach załączniki do przedmiotowych faktur, także tej okoliczności nie wyjaśniają, gdyż zawierają jedynie zestawienie wysokości wynagrodzeń, które w różnych miesiącach w odniesieniu do tych samych osób były różne. Istotną okolicznością mającą wpływ na ocenę posiadanych przez skarżącą faktur jest to, co zostało sprawdzone przez organ w firmie P., że ten drugi podmiot nie posiadał dokumentów potwierdzających wykonanie świadczonych przez siebie usług, które są przecież niezbędne do wystawienia faktury. Sąd argumentuje również, że przeprowadzona kontrola wykazała ponadto przypadki, w których pomimo przebywania niektórych pracowników P. na urlopach wypoczynkowych, ich wynagrodzenia za ten okres ujmowano także w wykazach. Te ustalenia, w ocenie Sądu, mają również wpływ na ocenę posiadanych przez skarżącą dokumentów, w tym również faktur. Treść zeznań pracowników P. wskazuje, że nie mieli oni świadomości zawarcia umowy o pracę z tzw. "agencją pracy czasowej". Nie wiedzieli również, że w okresie zatrudnienia w spółce P. świadczyli również pracę na rzecz skarżącej Spółki.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od spadków i darowizn
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej