Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca) Sędzia NSA Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 708/17, oddalającego skargę kasacyjną K. sp. z o.o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 542/16 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu) z dnia 29 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2013 r. 1) oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, 2) zasądza od K. sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z 23 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 708/17, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną K. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej jako: "Spółka" lub "strona skarżąca") od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 542/16 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 29 marca 2016 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2013 r.
Od tego wyroku, który stał się prawomocny w chwili ogłoszenia, strona skarżąca wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zaskarżając wskazany wyrok w całości i zarzucając mu - na podstawie art. 285a § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") - rażące naruszenie:
- art. 167 i art. 168 pkt a) w zw. z art. 178 lit. a) i art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1; dalej - "Dyrektywa 2006/112/WE"), wskutek pozbawienia Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmioty E. Sp. z o.o., H. Sp. z o.o., i H. Sp. z o.o. dokumentujących zakup granulatu metali szlachetnych, mimo spełnienia przesłanek formalnych i materialnych prawa do odliczenia podatku VAT, w przypadku gdy towar będący przedmiotem tych transakcji został do Spółki faktycznie dostarczony przez wystawców kwestionowanych faktur, gdy zarazem sprzedaż tożsamego towaru co do ilości i przedmiotu nie została zanegowana na rzecz czeskiego podmiotu Safina a.s., a Spółka jako odbiorca faktur nie miała wiedzy ani podstaw aby podejrzewać, iż czynności zakupu towaru mogłyby wiązać się z jakimkolwiek z oszustwem podatkowym w zakresie podatku od towarów i usług popełnionym przez wystawców faktur, czy też podmioty występujące na wcześniejszym etapie obrotu towarem, jednocześnie z całkowitym pominięciem jednolitego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE" lub "Trybunał Sprawiedliwości"), w zakresie dotyczącym dobrej wiary podatnika, co w konsekwencji skutkowało wydaniem zaskarżonego wyroku z naruszeniem zasady neutralności podatku VAT, którą podatnik powinien mieć zagwarantowaną w sprawie, będącej przedmiotem rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny, mając na uwadze wskazywane na wstępie przepisy, które statuują fundamentalne prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
Zdaniem skarżącej Spółki została ona pozbawiona prawa do odliczenia VAT z powodu okoliczności, na które nie miała wpływu, gdyż nieprawidłowości w rozliczeniach VAT dopuścili się inni przedsiębiorcy, tj. dostawcy strony skarżącej (przyjmując ewentualnie nierzetelne faktury zakupu towaru) lub dalsi poddostawcy, w ogóle skarżącej Spółce nieznani. Skarżąca Spółka pragnie podkreślić, iż nie miała możliwości w żaden sposób wpłynąć na działania swoich kontrahentów, czy dalszych podmiotów występujących na wcześniejszym etapie obrotu towarem. W związku z powyższym, skarżąca Spółka uważa, iż pozbawiając ją prawa do odliczenia podatku VAT z kwestionowanych faktur, organy podatkowe, a także Sąd I i II instancji bezprawnie zaingerowały w jej własność, tj. przysługujące jej prawo do zwrotu podatku VAT za styczeń 2013 r. w wysokości 533.260 zł, stosując zbiorową odpowiedzialność za ewentualne nieuczciwe działania jej kontrahentów, czy dalszych podmiotów, występujących w łańcuchu dostaw, a ta ingerencja w jej prawo własności jest w ocenie skarżącej nadmierna i zdecydowanie narusza zasadę zachowania sprawiedliwej równowagi ("fair balance"), tj. równowagi pomiędzy interesem ogółu społeczeństwa a wymaganiami dotyczącymi ochrony indywidualnego prawa własności. Potwierdzeniem powyższego jest wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej - "ETPCz") z dnia 14 czerwca 2018 r. wydany sprawie wniesionej przez spółkę E. przeciwko Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii (nr skargi 68039/14).