1. Przepisy prawa nie wymagają, iżby czynności o charakterze materialno-technicznym były podejmowane w formie pisemnej, niemniej jednak przedmiotem skargi mogą być czynności określone, czyli mające realną, zobiektywizowaną postać.
2. Przedmiot sprawy określony jako "sposób naliczenia opłaty" bez wskazania konkretnego aktu albo czynności zawierającej rozstrzygnięcie, co do sposobu naliczenia opłaty nie może być rozpatrywany przez sąd. Nie mieści się, bowiem w treści art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Andrzej Kisielewicz, Sędziowie NSA - Rafał Batorowicz, - Hanna Szafrańska-Falkiewicz (spr.), Protokolant - Justyna Chindelewicz, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Burmistrza T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 kwietnia 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Gd 2218/01 w sprawie ze skargi S. P. S. S. w T. na czynności Burmistrza T. z 1999 r., 2000 r., 2001 r. w przedmiocie opłat za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zaskarżony wyrok uchyla i odrzuca skargę P. S. S. "S." w T.
Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2004 r., Sygn. akt 3 II SA/Gd.2218/01, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. P. S. S. w T. na czynności Burmistrza T. z 1999, 2000 i 2001 r., stwierdził bezskuteczność zaskarżonych czynności. Sąd uznał, że skarżąca korzystająca z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w roku 1999, 2000 i 2001 miała obowiązek obliczania - dla celów opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych - wartości sprzedaży napojów alkoholowych bez uwzględniania podatku od towarów i usług, należnego od tej sprzedaży oraz zasądził od Burmistrza T. na rzecz skarżącej kwotę 10,00 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu Sąd podał, iż w 1999 r., 2000 r. i 2001 r. S. P. S. S. w T. złożyła wymagane przepisem art. 11- ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oświadczenia o wartości sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim wraz z opłatami za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w kolejnych latach 1999, 2000 oraz 2001. Wysokość opłaty wyliczył pracownik Urzędu Miejskiego w T.
S. P. S. S. pismem z dnia 23 maja 2001 r. wezwała Burmistrza T. do usunięcia naruszenia prawa wskutek nieprawidłowej interpretacji pojęcia "wartość sprzedaży", o której mowa w art.11- ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Zdaniem Spółdzielni wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych nie obejmuje podatku od towarów i usług. Spółdzielnia dokonała opłaty za korzystanie z zezwolenia w latach 1999 - 2001 łącznie z podatkiem VAT, jednak, jej zdaniem, została obciążona z tego tytułu zawyżoną opłatą.
W odpowiedzi Burmistrz Miasta T. w piśmie z dnia 30 maja 2001 r. stwierdził, że stanowisko S. P. S. S. w T. jest nieuzasadnione, bowiem pod pojęciem wartości sprzedaży napojów alkoholowych, którą podmioty gospodarcze powinny podawać w składanych przez siebie oświadczeniach o wartości sprzedaży w roku poprzednim, należy rozumieć wartość uwzględniającą cenę, po której alkohol jest sprzedawany w danym punkcie, a więc cenę, którą płaci każdy kupujący, czyli cenę zawierającą podatek VAT opłacany przez podmiot gospodarczy oraz marżę.
S. P. S. S. w T. złożyła w dniu 2 lipca 2001 skargę na akty Urzędu Miejskiego w T. naliczające opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych. Wniosła o przeprowadzenie kontroli prawidłowości naliczenia opłat za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych i zobowiązanie Urzędu Miejskiego w T. do dokonania korekty naliczeń, względnie o ustalenie nowej wysokości opłat. Przedmiotem skargi był sposób naliczania podwyższonej opłaty, bowiem Urząd Miejski w T. wyraził pogląd, że obowiązek zapłaty podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, która obejmuje również podatek od towarów i usług.
Gmina T. w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie wskazując, że jest niesporne, iż skarżąca korzystała w latach 1998, 1999, 2000 i 2001 z zezwoleń Burmistrza Gminy T. na sprzedaż napojów alkoholowych w prowadzonych placówkach handlowych na terenie miasta. Jej zdaniem, postanowienia art. 11- ust. 2 i 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w brzmieniu obowiązującym w datach zdarzeń objętych skargą należy interpretować łącznie. Ust. 2 uzależnia wysokość opłaty od wysokości urzędowej ceny detalicznej spirytusu, a cena ta obejmuje podatek VAT, zaś postanowienia ust. 3 nakazują obliczać opłatę podwyższoną od wartości sprzedaży napojów alkoholowych, to znaczy, iż należy ją obliczyć też od ceny detalicznej. Według powyższych przepisów wartość sprzedaży oznacza bowiem wielokrotność cen jednostkowych wyrobów alkoholowych. Ponadto nie można automatycznie stosować pojęcia wartości przyjętego w ustawie o podatku VAT do interpretacji art. 11- ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.