Nie jest też uzasadniony, jak już wyżej podano, zarzut naruszenia prawa materialnego o statystyce publicznej. Skarga wskazuje, że zaliczenie wyrobów do grupy SWW 0874-23 w trybie ustawy o statystyce publicznej zwalnia od obowiązku certyfikacji. Zaliczenie do powyższej grupy wiąże z wadliwym zaliczeniem do grupy SWW 0672-21. Należy stwierdzić, że zaklasyfikowanie nawet przez organy statystyczne kwestionowanych ogrzewaczy gazowych do SWW 0874-23 nie ma żadnego wpływu. Chodzi zatem o to, że zgodnie z obowiązującymi przepisami zarówno w czasie kontroli, jak też w czasie wydania decyzji w przedmiotowej sprawie, obowiązywało zarządzenie Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z dnia 20 maja 1994 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów podlegających obowiązkowi zgłoszenia do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem (M.P. Nr 39, poz. 335 ze zm.) oraz uchylającym go rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1999 r. w sprawie wykazu wyrobów wyprodukowanych w Polsce, a także wyrobów importowanych do Polski po raz pierwszy, mogących stwarzać zagrożenie albo służących ochronie lub ratowaniu życia, zdrowia lub środowiska, podlegających obowiązkowi certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem oraz wyrobów podlegających obowiązkowi wystawiania przez producenta deklaracji zgodności (Dz.U. Nr 5 z 2000 r. poz. 53), wszystkie wyroby zaklasyfikowane do grupowania SWW 0874-2 podlegają także obowiązkowej certyfikacji na znak bezpieczeństwa. Podkreślić przy tym należy, że spór w sprawie nie dotyczył kwalifikacji do właściwego grupowania SWW. Dopiero w zarzutach skargi kasacyjnej został podniesiony. Spór dotyczył jedynie oceny - czy wyroby podlegały dozorowi technicznemu, czy też nie, bo w przypadku zaliczenia ich pod dozór techniczny podlegałyby zwolnieniu, o czym była już mowa w niniejszych rozważaniach. Bez znaczenia wobec tego pozostają stanowiska Urzędów Statystycznych skoro nie było sporu co do ich właściwego grupowania. Tylko w takich przypadkach i trudnościach w ustaleniu właściwego grupowania, te podmioty zajmują stanowisko, o którym mowa w przepisach powołanej ustawy. Pierwszeństwo zawsze ma ocena samego przedsiębiorcy, importera, usługodawcy tego produktu. Wynika to także z faktu, że te podmioty posiadają niezbędne informacje zaliczające produkt do odpowiedniego grupowania. Upoważnienie powyższe wynika z załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. Nr 42, poz. 264) będącego następcą SWW (Systematycznego Wykazu Wyrobów). Skoro skarżąca nie miała trudności w zakwalifikowaniu ogrzewaczy do właściwego SWW, to nie zachodziły przesłanki, które pozwalałyby zwrócić się w tej sprawie do organu statystycznego.
Powyższe wskazuje, że nie ma racji skarżąca podając o braku aktów wykonawczych w dacie wydawania decyzji. Powołane wyżej rozporządzenie Rady Ministrów z 9 listopada 1999 r. zostało wydane na podstawie art. 13 "a" omawianej ustawy o certyfikacji i zawiera wykaz wyrobów, zaś w dniu 11 lipca 2000 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie sankcji ekonomicznych (Dz.U. Nr 55, poz. 661 z 2000 r.) obowiązujące od 17 lipca 2000 r. Kontrolowana decyzja przez Sąd I instancji jest z daty [...] sierpnia 2000 r., a więc w dacie już obowiązywania przepisów wykonawczych.
Powyższe oznacza, że dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny ocena jest prawidłowa i nie narusza powołanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa. Skarga wobec tego podlegała oddaleniu na podstawie art. 184 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.