Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Jerzy Sulimierski Sędziowie NSA - Halina Wojtachnio - Czesława Socha (spr.) Protokolant - Aleksandra Kuc po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. H.-U. "S." Spółki z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2004 r. sygn. akt 6 IV SA 2213/00 w sprawie ze skargi P. H.-U. "S." Spółki z o.o. w G. na decyzję Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej z dnia [...] sierpnia 2000 r. Nr [...] w przedmiocie wymierzenia sankcji ekonomicznej za wprowadzenie do obrotu urządzeń grzejnych bez certyfikacji oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 maja 2004 r. o sygnaturze 6 IV SA 2213/00 - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. H.-U. "S." Spółki z o.o. w G. na decyzję Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej z dnia [...] sierpnia 2000 r. o nr [...] w przedmiocie wymierzenia sankcji ekonomicznej za wprowadzenie do obrotu urządzeń grzejnych bez certyfikacji. Decyzja ta utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów obu instancji, które stwierdziły, że w dniach 3-5 listopada 1999 r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w G. przeprowadzili kontrolę w P. H.-U. "S." Spółka z o.o. w G. W toku kontroli stwierdzono, że wprowadzono do obrotu handlowego ogrzewacze gazowe dla indywidualnych odbiorców bez posiadania wymaganych certyfikatów na znak bezpieczeństwa "B" bądź wniosków o przeprowadzenie badań certyfikacyjnych. W związku z powyższym wniesiono o odprowadzenie przez Spółkę do budżetu państwa kwoty 25.859,92 zł stanowiącej 100% sumy uzyskanej ze sprzedaży 15 sztuk ogrzewaczy gazowych na podstawie art. 13 i 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 2993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz.U. Nr 55, poz. 250). Przyjęto, że należały do grupy SWW 0672-21 i podlegały certyfikacji zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z dnia 20 maja 1994 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów podlegających obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczenia tym znakiem (M.P. Nr 39, poz. 335 z późn. zm.) Brak przedstawienia dowodów świadczących o poddaniu kwestionowanych ogrzewaczy dozorowi technicznemu stanowił podstawę do przyjęcia, że nie są wyłączone spod obowiązku certyfikacji na znak bezpieczeństwa "B". Nie mogły też zastąpić certyfikatu i decyzji o dozorze technicznym złożone decyzje Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 29 grudnia 1993 r. i Ministra Gospodarki z 28 lutego 1997 r. o wyrażeniu zgody na import nadmuchowych ogrzewaczy pomieszczeń (pieców grzewczych) typu KROLL, przystosowanych do spalania oleju opałowego lekkiego, gazu ziemnego oraz gazu płynnego. Urządzenia "KROLL" nie są kotłami parowymi lub cieczowymi podlegającymi dozorowi technicznemu i podlegają obowiązkowi certyfikacji na znak bezpieczeństwa "B". Oceny tej nie może zmienić zbiornik na gaz płynny podlegający osobnej rejestracji w organach dozoru technicznego. Chodzi o to, że stanowi butlę wymienną i nie jest częścią trwałą ogrzewacza. Ocena ta nie może przesądzać, że cały ogrzewacz podlega dozorowi technicznemu. Nie ma wobec tego znaczenia opinia Urzędu Dozoru Technicznego z Poznania z dnia 22 marca 2002 r., skoro odnosi się tylko do poszczególnych elementów ogrzewacza "KROLL". Brak też zajęcia stanowiska przez organ o statusie całego urządzenia grzewczego przesądza o powyższej ocenie. Ogrzewacze gazowe "KROLL" zostały wycofane z obrotu ostatecznymi decyzjami.
Nie podzielono podniesionych argumentów Spółki, że posiadany atest energetyczny i certyfikat Unii Europejskiej jest równoznaczny z zapewnieniem bezpieczeństwa użytkowania przedmiotowych ogrzewaczy. Zgodnie z powołaną ustawą, wyroby wyprodukowane w Polsce, a także importowane do Polski po raz pierwszy, które mogą stwarzać zagrożenie, które służą ochronie lub ratowaniu życia, zdrowia i środowiska są dopuszczane do obrotu po weryfikacji certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności producenta dokonywanej przez polskie jednostki certyfikujące. Tymczasem Spółka nie przedstawiła żadnego dokumentu dopuszczającego importowany wyrób do obrotu w Polsce ani potwierdzającego uznanie certyfikatu Unii Europejskiej.