Przepisy rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./, nie mogą mieć zastosowania w sprawie określenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2000 i 2001. Przepisy te stanowią akty wykonawcze do ustawy Prawo budowlane. Regulują zatem inną sferę zagadnień niż wymiar podatków. Dlatego też nie mogą one stanowić podstawy do podejmowania rozstrzygnięć w zakresie podatku od nieruchomości, a w szczególności co do zaliczania danego budynku do odpowiedniej kategorii budynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Nie mogą takiej roli także pełnić przepisy rozprządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych /Dz.U. nr 112 poz. 1316 ze zm./, wydane na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej /Dz.U. nr 88 poz. 439 ze zm./, które dotyczą zagadnień statystycznych a nie podatkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 3 czerwca 2003 r. SA/Sz 1614/01 w sprawie ze skargi Domu Pomocy Społecznej w B.-S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 7 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2000 i 2001 - oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2003 r. SA/Sz 1614/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 7 czerwca 2001 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B.-S. z dnia 4 maja 2001 r. (...) w przedmiocie określenia Domowi Pomocy Społecznej w B.-S. zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2000-2001 oraz odsetek za zwłokę.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Dom Pomocy Społecznej w B.-S. jest posiadaczem nieruchomości zabudowanej w B.-S., przy ul. Sz., na której posadowione są budynki szpitalne. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że Dom Pomocy Społecznej w deklaracjach podatkowych dla celów podatku od nieruchomości za lata 2000 i 2001 błędnie zakwalifikował wskazane budynki do kategorii budynków mieszkalnych. Powołano się na dokumentację architektoniczno-budowlaną, z której wynika, że dom pomocy społecznej nie jest budynkiem mieszkalnym. W świetle przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ organ pierwszej instancji uznał, iż budynek opieki społecznej należy sklasyfikować jako budynek użyteczności publicznej.
W odwołaniu od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy w B.-S. z dnia 4 maja 2001 r. Dom Pomocy Społecznej podniósł, że podstawowym kryterium decydującym o kwalifikacji danego obiektu budowlanego powinny być zasady określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych /Dz.U. nr 112 poz. 1316/. Zdaniem podatnika z przepisów powołanego rozporządzenia wynika, że budynki mieszkalne to również budynki zbiorowego zamieszkania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 7 czerwca 2001 r. utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji, uznając, że jeżeli z dokumentacji budowlanej wynika, iż budynki Domu Opieki Społecznej są budynkami pozostałymi to tak powinny je traktować organy podatkowe. Zdaniem Kolegium dla potrzeb podatku od nieruchomości nie jest istotna Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych. Domy opieki społecznej należy zaliczyć do budynków zbiorowego zamieszkania i nie mogą być one opodatkowane według stawek właściwych dla budynków mieszkalnych. Pojęcie to zostało zdefiniowane w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./. Budynek zbiorowego zamieszkania wymieniony jest w tym rozporządzeniu odrębnie od budynku mieszkalnego. Są to więc, zdaniem Kolegium, inne budynku niż mieszkalne. Kolegium powołało się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. FPK 1/99 /ONSA 2000 Nr 1 poz. 8/, stwierdzając, że nie można przepisom rozporządzenia czy też Klasyfikacji przyznawać istotnego znaczenia przy wykładni przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Wskazane rozporządzenie jest bowiem aktem wykonawczym do ustawy Prawo budowlane, Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych - do ustawy o statystyce publicznej. Przepisy tych aktów nie mogą być stosowane w celu wykonania innych ustaw.