Skarga kasacyjna na decyzję Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r.
Tezy

1. Opłata związana z uzyskaniem wizy dla obcokrajowca nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu - nawet jeśli osoba ta ma objąć fotel prezesa zarządu spółki. Jest to wydatek osobisty, bo to obcokrajowiec, żeby dostać pracę, musi mieć wizę.

2. Nie ma żadnych przeciwwskazań by Spółka zrefundowała cudzoziemcowi koszty uzyskania wizy chociaż, co oczywiste, obowiązku takiego nie ma. Nie sposób jednak powiązać tego wydatku z osiągniętym lub oczekiwanym przychodem, czego wymaga art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Spółki z o. o. "W." w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 maja 2004 r. I SA/Łd 906/03 w sprawie ze skargi Spółki z o. o. "W." w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 21 maja 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Cudzoziemcy
Zatrudnienie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Izba Skarbowa
Uzasadnienie strona 1/7

Stan sprawy przedstawiał się następująco:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł, decyzją z dnia 27 listopada 2002 r. określił Spółce "W." zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. w kwocie 229.912,00 zł, zaległość podatkową w kwocie 15.132,00 zł i odsetki za zwlokę od tej zaległości.

W rozliczeniu tego podatku Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodu o łączną kwotę 52.154,39 zł, w tym m.in.:

- o kwotę 28.370,00 zł stanowiącą koszt zakupu biletu lotniczego do Sydney dla J. H. będącego udziałowcem, prezesem i pracownikiem Spółki,

- o kwotę 10.184,33 zł odpowiadającą kosztom podróży i pobytu J. H. w Australii,

- o kwotę 5.939,10 zł z tytułu przejazdów taksówkami w dniu wolne od pracy.

Z zakwestionowanych przez organ kontroli skarbowej kosztów uzyskania przychodu Izba Skarbowa postanowiła uznać wydatki poniesione na przejazdy w dni wolne taksówkami w dniu wolne od pracy w granicach miasta, natomiast oceniła za trafne wyłączenie z kosztów przez organ I instancji wydatków w łącznej kwocie 4.225,00 zł poniesionych na wyjazdy taksówkami poza Ł. Wyjaśnienia podatnika, iż celem wyjazdów Prezesa Zarządu były spotkania poza Ł. z potencjalnymi odbiorcami towarów, prezentacja aktualnej oferty handlowej, uzgodnienia co do przyszłych dostaw, negocjacje handlowo-finansowe Izba oceniła jako gołosłowne, nie poparte żadnymi dowodami.

Odnośnie wyjazdu zagranicznego J. H. w końcu grudnia 2000 r. Izba stwierdziła., że podatnik nie przedstawił żadnych dowodów dokumentujących fakt załatwiania w Hongkongu sprawy związanych z zaopatrzeniem firmy. Zgodziła się z wnioskami organu I instancji w zakresie obowiązku cudzoziemca uzyskania wizy pobytowej z prawem do zatrudnienia, a tym samym z brakiem możliwości przerzucania na pracodawcę wydatków poniesionych na podróż podjętą w celu uzyskania stosownych dokumentów. Ponadto zauważyła, iż z treści dokumentu hotelowego wynika, że J. H. reprezentował inną niż "W." firmę, z siedzibą w Hongkongu.

Z takich też przyczyn, zdaniem Izby, nie można zaliczyć do kosztów wydatku na podróż do Australii w styczniu 2000 r. Poza tym wizę pobytową z prawem do pracy w Polsce J. H. mógł uzyskać nie tylko w polskim konsulacie w Australii, ale i w kraju od właściwego wojewody, a zatem wyjazd za granicę celem uzyskania wizy był niezrozumiały.

Izba uznała za trafne zakwestionowanie przez organ kontroli zaliczenia do kosztów pozostałych wydatków podzielając prezentowane argumenty. Stwierdziła też, że przepisy ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców nie przewidują przy składaniu wniosków o zezwolenie na nabycie nieruchomości składania dokumentów wystawionych poza Polską.

Organ odwoławczy uznał, że nie jest wystarczające na poparcie twierdzenia podatnika o poszukiwaniu alternatywnych źródeł zaopatrzenia w kwiaty, wskazanie jedynie nazw trzech firm z siedzibą w Bangkoku. Podatnik nie przedstawił jakichkolwiek dowodów na prowadzenie rozmów, negocjacji, uzgodnień. To jest przyczyną zakwestionowania kosztów, a nie fakt nie zawarcia kontraktów z firmami tajlandzkimi.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Cudzoziemcy
Zatrudnienie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Izba Skarbowa