Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych za 1994 r.
Tezy

Zaistnienie jednego ze zdarzeń przewidzianych w art. 59 par. 1 pkt 1-3 /obecnie pkt 1-9/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wyklucza możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego z przyczyn pozostałych.

W tej sytuacji zobowiązanie podatkowe, które wygasło na skutek zapłaty /art. 59 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 60 par. 1/ nie może wygasać po raz drugi wskutek przedawnienia /art. 59 par. 1 pkt 3 - obecnie pkt 9 w związku z art. 70 par. 1 Ordynacji podatkowej/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N.-P. Spółki z o.o. z siedzibą w O. /obecnie N. Zakłady Produkcyjne Spółka z o.o./ od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2004 r. III SA 910/03 w sprawie ze skargi N.-P. Spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Ministra Finansów z dnia 17 marca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych za 1994 r. - oddala skargę kasacyjną, (...).

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/13

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2004 r. III SA 910/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny z Warszawie oddalił skargę "N.-P." Sp. z o.o. na decyzję Ministra Finansów z dnia 17 marca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych za 1994 r.

W uzasadnieniu wyroku wyjaśniono, że ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzją z dnia 11 kwietnia 2001 r. Izba Skarbowa w O. określiła Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r. w wysokości 6.819.720 zł. Kwotę zobowiązania podatkowego określono z uwzględnieniem przyznanej Spółce na podstawie art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./ decyzją Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1994 r. ulgi podatkowej w wysokości 1.294.935 zł. W konsekwencji wysokość zaległości podatkowej podlegającej wpłacie określono w kwocie 284.006,20 zł oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości w kwocie 797.466,80 zł. Powołując się ponadto na treść przepisu art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, organ odwoławczy kwotę zaległości podatkowej oraz odsetek za zwłokę przyjął ostatecznie w wysokości wynikającej z decyzji organu I instancji, pomimo tego iż w jego ocenie wyliczone prawidłowo kwoty zaległości podatkowej i odsetek za zwłokę były wyższe od określonych przez ten organ. Z kolei zobowiązanie podatkowe zostało określone w kwocie niższej niż wynikające z decyzji organu I instancji.

W dniu 26 listopada 2001 r. Spółka złożyła do Ministra Finansów wniosek o stwierdzenie nieważności ostatecznej w toku instancji decyzji Izby Skarbowej w O. z dnia 11 kwietnia 2001 r.

W złożonym wniosku, powołując się na przesłankę wymienioną w art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej zarzucono rażące naruszenie przepisów art. 59 par. 1 pkt 3, art. 70 par. 1, art. 120, art. 122, art. 123 par. 1, art. 125 par. 1, art. 230 par. 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

W uzasadnieniu, zarzucając rażące naruszenie przepisów art. 59 par. 1 pkt 3 i art. 70 Ordynacji podatkowej, wyjaśniono, że organ odwoławczy wydając decyzję po dniu 31 grudnia 2000 r. orzekł o nieistniejącym /wygasłym/ zobowiązaniu podatkowym. W sprawie nie wystąpiły bowiem okoliczności stanowiące o przerwaniu biegu przedawnienia wymienione w art. 70 Ordynacji podatkowej. Za taką okoliczność nie mogło w szczególności zostać uznane wydanie decyzji określającej zaległość podatkową przez organ I instancji. W takiej sytuacji po dniu 31 grudnia 2000 r. organ odwoławczy uchylając w całości decyzję organu I instancji, powinien umorzyć postępowanie w sprawie ze względu na jego bezprzedmiotowość. Odmienna ocena zaistniałej sytuacji doprowadziła do określenia nieistniejącego /wygasłego na skutek przedawnienia/ zobowiązania podatkowego.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów