Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA Sylwester Marciniak, Krystyna Nowak (spr.), Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 maja 2004r. sygn. akt 1/III SA 3221/02 w sprawie ze skargi Anny Z. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 2 listopada 2002r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w zryczałtowanym podatku dochodowym oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 18 maja 2004 r. 1/III SA 3221/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu skargi Anny Z., na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a i c" Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w O. z 4 listopada 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w zryczałtowanym podatku dochodowym.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że A. Z. pismem z 25 lutego 2000 r. wystąpiła do Urzędu Skarbowego w O. o umorzenie zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 6.200 zł powstałej w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego.
Izba Skarbowa orzekając w sprawie jako organ odwoławczy stwierdziła, że podatniczka nie wykazała należytej staranności w celu uregulowania podatku. Zdaniem Izby uiszczenie tej należności w ustawowym terminie nie stanowiłoby nadmiernego obciążenia finansowego w sytuacji, gdy przychód ze sprzedaży mieszkania wyniósł 62.000 zł. Środki na opłacenie podatku pochodzić bowiem mogły właśnie z tego przychodu.
Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy organ II instancji stwierdził, iż wprawdzie sytuacja materialna i życiowa podatniczki była złożona, bowiem utrzymuje się ona z renty inwalidzkiej w kwocie 373,57 zł oraz otrzymuje pomoc materialną z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Olsztynie, niemniej jednak choć sytuacja ta była trudna nie miała charakteru wyjątkowego. Powołane przez stronę w toku postępowania argumenty, w ocenie Izby Skarbowej, nie wyczerpywały przesłanek przewidzianych w art. 67 par. 1 Ordynacji podatkowej do umorzenia zaległości podatkowych. Bieżące wydatki na utrzymanie i koszty leczenia stanowią niewątpliwie znaczne obciążenie budżetu domowego. Są to jednak wydatki ponoszone przez ogół społeczeństwa. Dlatego organ uznał, że ich ponoszenie nie zwalniało z obowiązku podatkowego. Ponadto wskazał, że umorzenie zaległości podatkowej stawiałoby odwołującą w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do innych podatników, znajdujących się w podobnej, a nawet gorszej sytuacji materialnej i regulujących należny podatek od dochodu z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych.
W ocenie WSA organ II instancji niedostatecznie rozważył indywidualny interes podatniczki, która jak wynikało z akt sprawy pozostawała w niewątpliwie trudnej sytuacji finansowej i życiowej. Powyższe przy uwzględnieniu jej stanu zdrowia potwierdzonego załączonymi do materiałów postępowania zaświadczeniami lekarskimi powodowało, iż konieczność uregulowania zobowiązania w znacznej, w świetle powołanych okoliczności sprawy, kwocie podważyć może podstawy egzystencji A. Z., która utrzymywała się z renty w wysokości 370 zł oraz korzystała z pomocy społecznej. Sąd zwrócił uwagę, że pomoc ta jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Celem pomocy jest "zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka" /art. 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. 1998 r. nr 64 poz. 414 ze zm./.