Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług
Uzasadnienie strona 2/3

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej W. C., podpisując decyzje z 10 lipca i 21 października 2002 r., występował jako organ kontroli skarbowej, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o kontroli skarbowej, zaś z treści art. 26 ust. 2 i 3 tej ustawy wynika, że od decyzji wydanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nie służy odwołanie, tylko wniosek do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy. Omawiane postępowanie nie jest klasycznym postępowaniem dwuinstancyjnym; stanowi ono wyjątek od zasady dwuinstancyjności, polegający na tym, że dwukrotnie ten sam organ rozstrzyga tę samą sprawę. Dlatego w sprawie tej nie może mieć zastosowania art. 130 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, który odnosi się do przypadku, gdy w sprawie rozstrzygają organy dwóch instancji. Podniesiono ponadto, że przyjmując rozstrzygnięcie Sądu, należałoby wyłączyć organ, czyli Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, gdyż Wiesław C. pełni tę funkcję jednoosobowo.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2002 r., do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; w sprawach o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest ten organ. Natomiast w ust. 2 tego artykułu wskazano, iż od decyzji, o której mowa w ust. 3, nie służy odwołanie, jednakże stronie służy wniosek do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zgodnie z ust. 4 tego artykułu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczące odwołań. Zatem wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy ma w swej istocie charakter środka odwoławczego, tzn. zawiera wszystkie jego cechy, jednakże nie wywołuje skutku dewolutywnego, tj. organem właściwym do rozpatrzenia sprawy jest ten sam organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji. Postępowanie określone w art. 26 ust. 2 i 4 ustawy o kontroli skarbowej nie jest więc zatem klasycznym postępowaniem dwuinstancyjnym, w którym rozstrzygnięcia wydają odpowiednie organy niższej i wyższej instancji. Postępowanie takie stanowi wyjątek od zasady dwuinstancyjności, polegający na tym, że dwukrotnie ten sam organ rozstrzyga tę samą sprawę.

Wobec tego, nie powinno budzić wątpliwości, iż brak skutku dewolutywnego powoduje, że nie może mieć w sprawie zastosowania art. 130 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej /w brzmieniu obowiązującym w 2002 r./, wyłączający pracownika od wydania po raz drugi decyzji, ponieważ przepis ten ma zastosowanie do sytuacji, kiedy w sprawie rozstrzygają organy dwóch instancji. Zastosowanie przez ustawodawcę instytucji ponownego rozpatrzenia sprawy wskazuje, że jego celem jest poddanie powtórnej ocenie przez ten sam organ skierowanej doń sprawy. Wola ustawodawcy nie powinna w przypadku powołanego przepisu budzić wątpliwości, bowiem gdyby ustawodawca uznał za priorytet bezstronność załatwiania sprawy przez zachowanie dwuinstancyjności postępowania, przewidziałby wówczas inne środki zaskarżania, które mają charakter dewolutywny i których celem jest rozpatrywanie sprawy przez organ inny niż ten, który wydał decyzję, od której - stosownie do art. 26 ust. 2 ustawy o kontroli skarbowej - służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Strona 2/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny