Decydujące znaczenie dla rozstrzygania powstających sporów - czy przedmiotem obrotu jest program komputerowy jako utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz.U. 2000 nr 80 poz. 904 ze zm./ niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też egzemplarz programu komputerowego będący towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - mają okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności treść umowy, której przedmiotem jest program komputerowy.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędziowie NSA Jan Rudowski, Marian Jaździński (spr.), Protokolant Piotr Dębkowski, po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2005 r. na rozprawie w I Wydziale Izby Finansowej skargi kasacyjnej Centrum Informatyki "Z." SA w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 kwietnia 2004 r. sygn. akt SA/Bk 1614/03 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 17 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za niektóre miesiące 1997 r. oddala skargę kasacyjną.
FSK 1620/04
Uzasadnienie:
Wyrokiem z dnia 21.04.2004 r., SA/Bk 1614/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku orzekł o oddaleniu skargi wniesionej przez Centrum Informatyki Z. SA z/s w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 17.12.2003 r., (...), w przedmiocie podatku od towarów i usług za niektóre miesiące 1997 r.
Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że decyzją z dnia 19.05.2000 r. Inspektor Kontroli Skarbowej - Jan S. z Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił Centrum Informatyki "Z." S.A. z/s w B. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za niektóre określone miesiące 1997 r., zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Podstawowym zarzutem Inspektora było stwierdzenie, że Spółka nie objęła obowiązkiem opodatkowania udokumentowanej 55 fakturami sprzedaży dotyczącej licencji na użytkowanie programu komputerowego. Inspektor ustalił bowiem, że sprzedażą objęta była nie licencja, lecz oprogramowanie komputerowe, stanowiące towar w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Po rozpatrzeniu sprawy na skutek wniesionego przez podatnika odwołania od tej decyzji Izba Skarbowa w B. orzekła w dniu 11.08.2000 r. o utrzymaniu decyzji organu kontroli skarbowej, jednakże decyzja organu odwoławczego uchylona została wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 30.11.2001 r.
W następstwie tego wyroku organ odwoławczy uchylił decyzję organu kontroli skarbowej z dnia 19.05.2000 r. i sprawę przekazał temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 21.10.2002 r. określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1997 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Organ ten podtrzymał swoje dotychczasowe ustalenia, czemu dał wyraz w uzasadnieniu nowej decyzji.
Rozpatrując sprawę ponownie na skutek kolejnego odwołania podatnika, Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 19.12.2002 r. uchyliła kolejną decyzję organu pierwszej instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia i stwierdzając, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie spełnia warunków określonych w art. 210 par. 1 pkt 6 i par. 4 ustawy Ordynacja podatkowa.
Po kolejnym ponownym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 27.02.2003 r. określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1997 r. i ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe podtrzymując dotychczasowe swoje stanowisko w sprawie.
Rozpatrując kolejny raz sprawę na skutek odwołania podatnika od kolejnej decyzji organu kontroli skarbowej, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia 17 grudnia 2003 r. uchylił zaskarżoną odwołaniem decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego i w tej części umorzył postępowanie podatkowe, zaś w pozostałym zakresie zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.