Postawienie zarzutu rażącego naruszenia prawa musi być związane z konkretnym przepisem, którego treść nie budzi wątpliwości, a interpretacja w zasadzie nie wymaga sięgania po inne metody wykładni poza językową /art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Marka S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 lutego 2004 r. I SA/Lu 440/03 w sprawie ze skargi Marka S. na decyzję Izby Skarbowej w L. Ośrodek Zamiejscowy w Z. z dnia 30 czerwca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2001 r. do lipca 2002 r. - oddala skargę kasacyjną.
Przedmiotem skargi kasacyjnej Marka S. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 lutego 2004 r., I SA/Lu 440/03. W wyroku Sąd oddalił skargę na decyzję Izby Skarbowej w L. Ośrodek Zamiejscowy w Z. z dnia 30 czerwca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2001 r. do lipca 2002 r.
W uzasadnieniu Sąd przedstawił przebieg postępowań podatkowych - zwykłego i nadzorczego, prowadzonych w tej sprawie. Podał, że postępowanie zwykłe zakończyło się wydaniem ww. decyzji przez Urząd Skarbowy w Z., od której strona nie wniosła odwołania. W decyzji określono Markowi S. podatek od towarów i usług za wskazane miesiące ponieważ w wyniku kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku za styczeń 2001 r. oraz za lipiec 2002 r. W deklaracji VAT-7 za styczeń 2001 r. podatnik dokonał bowiem obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający ze spisu z natury sporządzonego na dzień 31 grudnia 2000 r. Spis ten został uznany za nierzetelny gdyż podatnik nie posiadał dowodów zakupu na 63 pozycje towarów uwzględnionych w tym dokumencie. Z kolei w deklaracji VAT-7 za lipiec 2002 r. organ stwierdził zawyżenie podatku naliczonego nad należnym przez błędne przeniesienie wielkości tego podatku z ewidencji zakupów VAT do deklaracji.
Postępowanie nadzorcze zostało wszczęte na wniosek pełnomocnika strony z dnia 18 lutego 2003 r. Zarzucił on decyzji Urzędu Skarbowego rażące naruszenie prawa materialnego. Izba Skarbowa w L. decyzją z dnia 16 kwietnia 2003 r. i wydaną w postępowaniu odwoławczym decyzją z dnia 30 czerwca 2003 r. odmówiła stwierdzenia nieważności z powodu braku przesłanek, w szczególności zawartej w art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zwanej dalej "Ordynacją podatkową". Izba Skarbowa nie dopatrzyła się nieprawidłowości w stanowisku Urzędu Skarbowego, że strona naruszyła par. 76c rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./, zwanego dalej rozporządzeniem. Uznała, że podatnik miałby prawo do powiększenia podatku naliczonego za styczeń 2001 r. o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów posiadanych do dnia 31 grudnia 2000 r. gdyby rzetelnie sporządził spis z natury. Postępowanie przeprowadzone przez Urząd Skarbowy wykazało, że tak nie było. Izba Skarbowa odwołała się przy tym do art. 193 par. 1 i 2 Ordynacji podatkowej.
W skardze do sądu administracyjnego strona zarzuciła Izbie Skarbowej naruszenie par. 76c rozporządzenia, a także przepisów postępowania podatkowego, w szczególności art. 120, art. 121 par. 1, art. 122, art. 187 par. 1, art. 191 oraz art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w decyzji.