Odmowa sądu administracyjnego zastosowania w sprawie aktu wykonawczego, ze względu na jego niezgodność z ustawą, stanowi ocenę prawną, o której mowa w art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w związku z czym ocena ta wiąże także organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi "B." S.A. w G. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 7 kwietnia 2000 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w G. z dnia 28 grudnia 1999 r. (...), zasądza od Izby Skarbowej w W. na rzecz strony skarżącej kwotę (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 28 grudnia 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 207 i art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, oraz art. 10 ust. 2 art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dalej w skrócie: ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r., określił "B." S.A. w G:
- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwotach:
- styczeń 1999 r. - 70.300 zł,
- marzec 1999 r. - 53.828 zł,
- kwiecień 1999 r. - 22.468 zł,
- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwotach:
- luty 1999 r. - 99.515 zł,
- maj 1999 r. - 112.364 zł,
- zaległość podatkową w kwotach:
- luty 1999 r. - 50.485 zł,
- maj 1999 r. - 37.636 zł, oraz ustalił dodatkowe zobowiązania podatkowe za poszczególne miesiące w kwotach:
- styczeń 1999 r. - 4.535 zł,
- luty 1999 r. - 6.888 zł,
- marzec 1999 r. - 4.579 zł,
- kwiecień 1999 r. - 3.692 zł,
- maj 1999 r. - 8.284 zł.
Z uzasadnienia powyższej decyzji wynika, że "B." S.A. zajmie się budową domów mieszkalnych na własnych gruntach w celu dalszej ich odsprzedaży oraz świadczy usługi budowlane. W wyniku kontroli Urząd Skarbowy stwierdził, że "B." S.A. w okresie od stycznia do maja 1999 r. dokonywała sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami garażowymi stosując stawkę "0" procent podatku VAT. W ocenie Urzędu Skarbowego, zgodnie z par. 67 ust. 1 pkt 5 w związku z par. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024/ stawka "0" procent mogła być zastosowana wyłącznie do sprzedaży lokali mieszkalnych. Zdaniem organu pierwszej instancji, sprzedaż garaży powinna następować z zastosowaniem stawki 22 procent podatku VAT, gdyż nie służą one zaspokojeniu potrzeb mieszkalnych i nie są przeznaczone na stały pobyt ludzi. Garaże nie mogą być też zakwalifikowane do pomieszczeń pomocniczych lokalu mieszkalnego. Według Urzędu, garaże znajdujące się w obiekcie budownictwa mieszkaniowego są lokalami użytkowymi i dlatego, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., przy ich sprzedaży należy stosować 22 procent stawkę podatkową. Przy ustaleniu wartości miejsc garażowych przyjęto procentowy udział kosztów poszczególnych miejsc w całkowitej cenie poszczególnych mieszkań uznając, że wyszczególnienie w rachunkach uproszczonych, wystawionych nabywcom mieszkań, odrębnej pozycji "grunt" jest błędne, bowiem przedmiotem nabycia nie była część działki lecz udział we współwłasności nieruchomości.